كنشگري انساني و رسالت اجتماعي دانشگاه جستجو‌گر حقيقت در زمانه روشنگري و دوره رومانتيزم

اين مقاله پس از برجسته نمودن چيستي رسالت اجتماعي دانشگاه جستجوگر حقيقت (هومبلتي) به واكاوي نسبت اين رسالت با كنشگري انساني خواهد پرداخت. به منظور دستيابي به اين مقصود، بيشتر روش تحليل فلسفي استنتاج به كار گرفته شد. روشن نمودن معناي معيار از رسالت اجتماعي دانشگاه، نخستين گام مقاله است. گام بعدي با تكيه به اين معيار به بازخواني رسالت اجتماعي اين ايده دانشگاهي خواهد پرداخت. تار و پود اين بخش، بيشتر،  قسمتي از انديشه هاي اصلي فيشته و هومبلت، دو ايده پرداز نهاد دانشگاه در عصر روشنگري خواهد بود. يافتن مولفه هاي اصلي كشنگري انساني در اين ايده و نسبت آن با اين مقوله گام اصلي مقاله را در بر خواهد گرفت. دستاورد مقاله نشان مي دهد كه گسترش فرهيختگي در اجتماع و اعتلاي فرهنگ اخلاقي ملت، به عنوان رسالت اجتماعي اين ايده، بدون توجه به كنشگري انساني، امري ناشدني خواهند بود. فراتر از اين، به نظر مي رسد در اين ايده، اصلي ترين نمود كنشگري آدمي را بايد در رسالت اجتماعي آن جست؛ تا جايي كه مي توان از در هم تنيدگي استوار اين دو سخن به ميان آورد. ذكر پاره اي از دلايل ماندگاري اين ايده و اشاره به شماري از ظرفيت هاي الهام بخش آن، كه مي تواند در ايده پردازي هاي نو درباره نهاد دانشگاه در ايران كارگر باشد، بخش پاياني مقاله را در بر خواهد گرفت.