بودن يا نبودن: پاندومي كوويد 19، زماني براي فعال شدن بنيادي ترين تعارض هاي دازاين

بحران پاندومي كوويد 19 انسان را در بي‌دفاع‌ترين حالت در مقابل هجوم مرگ قرار داد. بشر معاصر، خود را در مقابل مرگ بسيار ايمن مي‌ديد. اما بحران كرونا احتمال مرگ پيشرس را بسيار بالا برد و جمع كثيري از انسان‌‌ها را متوجه عميق‌ترين تعارض‌‌هاي درون روانيشان كرد: بودن يا نبودن، زندگي يا مرگ! باز فعال شدن تعارض‌‌هاي بنيادين در اثر محرك‌‌ها و وقايع بيرون، از مهمترين عوامل تأثيرگذار بر وضعيت روحي رواني انسانها و رفتارهايي است كه از آنها سر مي‌زند. وقايع بزرگ با نتايج مهيب، موجب باز فعال شدن تعارض‌‌هاي مربوط به سطوح عميق‌تر روان بشري مي‌گردند، تعارض بين بودن و نبودن! و نتيجه آن رو آمدن دو عاطفه «اضطراب وجودي» و «حيرت» خواهد بود. با جلب شدن توجه بشر به «بودن» خود و درك عميق اين مسئله كه «نبودن» نيز در كمين ماست، بشر رويكردهاي جديدي را در زندگي اتخاذ خواهد كرد. رويكردهايي كه با تجليات اضطراب وجودي (طبق نظر تيليش) منطبق است. اما اين رويكردها لزوماً هم مثبت و سازنده نخواهد بود و احتمال واكنش‌‌هاي مخرب و غيرسازنده را نيز نبايد از نظر دور داشت.