بحران كرونا؛ خاستگاه چالش ها و پرسش هاي فلسفي

اين مقاله مجموعه تاملاتي بر محور چالش‌ها و پرسش‌هاي فلسفي پيش رو در بحران كروناست. از اين رو مقاله‌اي توصيفي-تحليلي و مشتمل بر فرض‌ها و حدس‌هايي در باب پيامدها و امكانات فلسفي بحران موجود و مسايل مرتبط با آن است. از نظر اين نوشتار، بحران كرونا زمينه و بنابراين امكان آغاز خانه تكاني فلسفي در برخي از شاخه‌ها و حوزه‌هاي مطالعاتي فلسفي را فراهم آورده است و در صورت جدي گرفتن آنها، مي‌توان در آينده شاهد تغييراتي چند در ديدگاه‌هاي فلسفي بود. به علاوه اين بحران ظرفيت ايجاد خانه تكاني در وضعيت زندگي امروز و تغيير در ديدگاهاي كلي محلي (در ايران) را نيز دارد. در حال حاضر در مساله بحران كرونا عمدتا تمركز بر پيامدهاي متعدد اقتصادي، سياسي، نظامي، علمي و... آن است و از اين سنخ امور پرسش مي‌شود. اما از سوي ديگر با توجه به دامنه تاثير بحران كرونا مي‌توان آن را به عنوان خاستگاه امكانات ديگري مانند طرح مسايل فلسفي نيز محسوب داشت. اين نوشتار با پرسش‌هايي از اين قبيل سروكار دارد: آيا بحران كرونا از بازتاب‌هاي فلسفي برخوردار است؟ بحران كرونا چه پرسش‌ها و چالش‌هايي را در حوزه‌هاي فلسفيبه طور كلي يا جزيي (در ايران) عملا برانگيخته است؟ اين بحران، ظرفيت و قابليت يا امكان طرح چه سوالاتي را دارد؟ به نظر اين نوشتار بحران كرونا ظرفيت زمينه سازي براي طرح پرسش‌ها و چالش‌هاي فلسفي را دارد. در اين مقاله نخست به پرسش‌ها و چالش‌هاي فلسفي اين بحران به نحو كلي پرداخته مي‌شود. در اين حالت، نخست به بازتاب‌هاي محتوم و محتملِ فلسفي اين بحران در سطح پارادايم‌هاي تاريخي فلسفه، جريان‌هاي فلسفي (قاره‌اي و تحليلي) و نيز با لحاظ جريان سوبژكتيويته و ضد آن و مساله نيهيليسم و همچنين پيامدهاي آن در شاخه‌ها و حوزه‌هاي فلسفي از قبيل حوزه منطق، فلسفه اخلاق، فلسفه سياسي، فلسفه هنر، فلسفه دين، فلسفه دانشگاه و... پرداخته مي‌شود. سپس نظري خواهيم داشت به چالش‌هايي كه اين بحران در ايران برانگيخته است.