تحليل هايدگري از يافت‌حال‌هاي دازاين در مواجهه با كويد 19

هدف مقاله اين است كه از نحوه طرح مفاهيم هايدگر در «هستي و زمان» براي شرح نسبت‌ها، يافت‌حال و حال‌هاي دازاين در مواجهه با كويد 19 استفاده كند. با روش تحليليتطبيقي و رويكرد اگزيستانسياليسم كاربردي در اين مواجهه نسبت‌هايي چون علمي و پديدارشناختي ضمن معرفي نسبت‌هاي القايي سرمايه‌داري شرح داده شده‌اند. ضمن مطالعه يافت‌حال و حال برسانده‌ي آن، متوجه اهميت درجهانهستن دازاين در پرتوي مفهوم بدن‌زيسته مي‌شويم. يافت‌حال به‌طور خلاصه احساس دروني نيست، بلكه در نسبت‌ها و رابطه‌ها شكل مي‌گيرد و امكان‌هايي را پديدار مي‌كند. نسبت‌هاي پديدارشناختي، مواجهه با كويد 19، وجوه مختلف رويارويي، يافت‌حال‌ها و در نتيجه حال‌هايي را در بدن‌زيسته به‌وجود مي‌آورد. ترس و اضطراب بسته به نوع مواجهه و رويارويي دو نوع يافت‌حال است كه از حالت ضعيف به قوي حال‌هاي متفاوتي را رقم مي‌زند. دازاين در ترس، حال‌هايي چون فرار، بي‌تفاوتي، بيماري‌هراسي، ترس‌دائمي از كويد 19، ديگرترسي، ديگري‌هراسي، ترس از مرگ را تجربه مي‌كند. اضطراب در حالت قرنطينه مطلق و نيز براي برخي افراد مبتلاي بستري در بيمارستان، قريب به فوت روي‌ مي‌دهد. اضطراب حاكي از خنثي‌شدن همه امكان‌ها و سربرآوردن پرسش از كيستي و چيستي دازاين است. نحوه زيستن اضطراب در قرنطينه مطلق يا مرگ تدريجي در بيمارستان، تجربه مرگ به معناي هايدگري، است. تحليل يافت‌حال‌هاي دازاين در اين شرايط به روشن‌سازي عملكرد دازاين مي‌انجامد كه مي‌تواند به بهبود اقدامات بشر در بحران‌هاي مربوط به حوزه بهداشت و سلامت منجر شود.