تعيين كارايي واحدهاي پرورش مرغ گوشتي در منطقه سيستان با استفاده از رهيافت تحليل پوششي داده‌هاي بازه‌اي و شبيه‌سازي مونت‌كارلو

امروزه، گوشت مرغ و فراورده هاي آن به عنوان يكي از اصلي ترين منابع تامين پروتئين در بين مصرف كنندگان مطرح است. در اين پژوهش، به تعيين كارايي واحدهاي پرورش مرغ گوشتي در منطقه سيستان در سال 1395 پرداخته شد. به دليل حساسيت تكنيك متداول تحليل پوششي داده‌ها به مقدار داده‌هاي ورودي و خروجي، از روش تحليل پوششي داده‌هاي بازه‌اي جهت اعمال شرايط عدم حتميت در تعيين ميزان كارايي اين واحدها استفاده  گرديد. نتايج نشان داد، متوسط كارايي بازه اي ثابت نسبت به مقياس در بازه ي (0.612 و 0.158)  قرار دارد. بهترين و ضعيف‌ترين واحد توليدي به ترتيب در بازه‌هاي كارايي (0.94 و 0.28) و  (0.08 و 0.03) قرار گرفتند. با لحاظ كارايي ثابت نسبت به مقياس، 10 درصد از واحدها داراي كارايي بالقوه بودند. بررسي كارايي متغير نسبت به مقياس نشان داد كه متوسط، بهترين و ضعيف‌ترين واحدها به ترتيب در بازه‌هاي كارايي (0.23 و 0.69)، (1 و 0.466) و (0.179 و 0.099) قرار دارند. كارايي متغير نسبت به مقياس نيز نشان داد كه 25 درصد از توليدكنندگان، داراي كارايي بالقوه هستند. بازه هاي برآورد شده نشان داد كه با در دسترس بودن منابع، شرايط مناسب براي افزايش كارايي واحدهاي پرورش مرغ گوشتي منطقه‌ي سيستان فراهم است. لذا، به نظر مي‌رسد كه برطرف نمودن كاستي‌هاي اين واحدها، منجر به ايجاد انگيزه‌ي لازم براي اعمال مديريت مطلوب مي‌گردد. در نهايت، جهت اطمينان خاطر تصميم‌گيرندگان در بكارگيري نتايج حاصل از مطالعه، با استفاده از روش شبيه‌سازي مونت‌كارلو، اعتبار مدل مذكور مورد سنجش قرار گرفت. نتايج اين شبيه‌سازي بيانگر توانمندي مدلIDEA  در مقابل داده‌هاي نامطمئن است.