مقايسه طيف فركانس نيروهاي عكس العمل زمين طي دويدن در كودكان داراي عارضه سربه جلو و همسالان سالم

مقدمه و اهداف آسيب هاي مرتبط با دويدن علت هاي مختلفي را دارا هستند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي طيف فركانس نيروهاي عكس العمل زمين در كودكان داراي عارضه سربه جلو و همسالان سالم آن ها طي فاز استقرار دويدن مي باشد. مواد و روش ها 28 كودك پسر به ترتيب در دو گروه سالم (تعداد=16 نفر) و سربه جلو (تعداد=12 نفر) قرار گرفتند. دو سيستم صفحه نيرو كيستلر (نرخ نمونه برداري: 1000 هرتز) جهت ثبت نيروهاي عكس العمل زمين طي دويدن با پاي برهنه استفاده شد. از آزمون آماري t مستقل جهت تحليل آماري استفاده شد. سطح معناداري برابر 0.05 بود. يافته ها نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سرعت دويدن در كودكان داراي عارضه سربه جلو در مقايسه با گروه كنترل كمتر مي باشد (P 0.001). تعداد هارموني هاي لازم براي رسيدن به 95 درصد انرژي سيگنال در مولفه ي نيروي عكس العمل زمين در پاي غالب در گروه سالم نسبت به گروه سربه جلو بزرگتر بود (0.001=P؛ اندازه اثر متوسط). محتواي فركانس با توان 99.5 درصد تعداد هارموني هاي ضروري مولفه ي گشتاور آزاد در پاي غالب در گروه سربه جلو بيشتر بود (0.005=P؛ اندازه اثر بزرگ). ساير مولفه هاي طيف فركانس نيروي عكس العمل زمين طي دويدن تفاوت معناداري را بين دو گروه نشان نداد P 0/05. نتيجه گيري با توجه به پايين بودن سرعت دويدن در كودكان داراي عارضه ي سربه جلو، ميزان فركانس پايين نشان دهنده نوسان كمتر مركز ثقل مي باشد. اين تغيير سرعت و فركانس پايين هنگام دويدن، نشان دهنده كاهش كارايي مكانيكي كودكان داراي عارضه سربه جلو است.