تأثير هشت هفته تمرينات با و بدون تراباند بر دامنه حركتي، حس عمقي، قدرت و كيفيت زندگي زنان ميانسال غيرفعال مبتلا به استئوآرتريت زانو

مقدمه و اهداف به نظر مي رسد تمرينات تراباند با درگير كردن تعداد بيشتري از تار‎هاي عضلاني در اثر فعال شدن دوك‎هاي عضلاني و بهره مندي از ويژگي الاستيك يا كشساني عضلات، سازگاري‎هاي عملكردي مختلفي در عضلات به وجود مي‎آورند؛ بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرينات با و بدون تراباند بر دامنه حركتي، حس عمقي، قدرت و كيفيت زندگي زنان ميانسال غيرفعال مبتلا به استئوآرتريت زانو بود. مواد و روش ها با روش نمونه‌گيري هدفمند و در دسترس تعداد 30 نفر (سن 5.43±42.98 سال، قد 3.78±162.66 سانتي متر، وزن 4.49±58.08 كيلوگرم، شاخص توده بدني 1.89±21.97 كيلوگرم بر متر مربع) به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه 10 نفره تمرين با تراباند، بدون تراباند و كنترل تقسيم شدند. پيش از انجام پروتكل تمريني پرسشنامه KOOS تكميل و اندازه‎گيري دامنه حركتي و حس عمقي زانو، قدرت عضلاني پاها و كمر اندازه‎گيري شد. در انتهاي هفته هشتم، پس آزمون به مانند پيش آزمون تكرار شد. از آزمون تحليل كوواريانس براي بررسي نتايج استفاده شد. همچنين، از آزمون t وابسته براي مقايسه ميانگين‎ها در دو مرحله قبل و بعد از آزمون، در سطح معناداري P≤0. 05 استفاده شد. يافته ها مقايسه گروه تراباند با گروه كنترل و بدون تراباند نشان داد دامنه حركتي، حس عمقي، قدرت عضلات بازكننده هاي زانو و كيفيت زندگي تفاوت معناداري وجود دارد (P 0/05). نتيجه گيري نتايج تحقيق حاضر نشان مي‎دهد كه انجام تمرينات ورزشي با تراباند توسط بيماران مبتلا به استئوآرتريت به طور كامل امكان پذير و تاثيرگذارتر بوده است. احتمال مي‎رود اين تمرينات بتواند به عنوان يك روش تمريني ايمن و مؤثر در بهبود حس عمقي، دامنه حركتي، قدرت عضلاني و كيفيت زندگي زنان مبتلا به استئوآرتريت زانو مورد توجه قرار گيرد.