بسط الگوي مفهوم سايش اجتماعي كاركنان در سازمان مورد مطالعه: سازمان بهزيستي كشور

Develop a Conceptual Model of Personal Social Undermining

محققان سازماني در مطالعات مربوط به بهره وري نيروي انساني به زواياي تاريك زندگي سازماني، يعني ابعاد منفي تعاملات اجتماعي و جزئيات روابط نزديك ميان فردي توجه خاصي داشته اند. يكي از اين موارد سايش اجتماعي است. سايش اجتماعي يكي از تبعات منفي زندگي اجتماعي است كه هزينه هاي سنگيني را بر سازمان ها و جامعه تحميل مي كند. رفتارهاي سايشي در محيط كار تأثيرات و پيامدهاي منفي بر روي سازمان ها و افراد دارد. هدف اين پژوهش بسط الگوي مفهومي سايش اجتماعي در سازمان بهزيستي كشور است. پيش فرض اين مطالعه آنستكه سايش اجتماعي در اين سازمان به بروز رفتارهائي مي انجامد كه مي تواند ظرفيت سازمان براي توسعه سرمايه اجتماعي را تقليل داده و بر اقدامات مديران سازمان، براي كاهش اثرات منفي تعاملات اجتماعي كه امري ضروري براي تسهيل توسعه منابع انساني است موانعي ايجاد كند. جامعه آماري اين پژوهش تعداد 184 نفر از مديران و كارشناسان سازمان بهزيستي كشور است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه رابطه مثبتي بين عوامل فردي، گروهي، سازماني و محيطي با رفتارهاي سايش اجتماعي كاركنان وجود دارد.

Abstract: In the last two decades, organizational researchers studying social interactions have paid much attention to the negative aspects of intimate interrelationship of employees at workplace. One of the employee interpersonal behavior at workplace is social undermining that has negative and costly consequences for organizations and society at large. This paper is aimed to further elaborate the concept of social undermining by applying a descriptive study in the State Welfare Organization. It is presumed that social undermining in the Welfare Organization will lead to behaviors that weaken organizational capacity and is a hindrance to the organization’s social capital. The results of a survey that was conducted between 184 of managers and employees of the State Welfare Organization show that there are positive relationship between individual, group, organizational and environmental factors with social undermining behaviors.