ارزيابي اثر ميزان و شوري آب آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد گندم رقم سيروان

تنش شوري و خشكي از مهم‌ترين عواملي هستند كه رشد و نمو گياهان را در نواحي خشك و نيمه‌خشك محدود مي‌كنند. به منظور بررسي اثرات مقدار و شوري آب آبياري بر روي عملكرد و اجزاي عملكرد گندم رقم سيروان آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند و در سال زراعي 97-1396 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل مقدارهاي مختلف آبياري در چهار سطح (125%، 100%، 75% و 50% نياز آبي گندم) و شوري آب آبياري در سه سطح (1.6 دسي زيمنس بر متر، شش دسي زيمنس بر متر و 7.8 دسي زيمنس بر متر) بود. نتايج آزمايش نشان داد كه اجزاي عملكرد، عملكرد بيولوژيك و دانه گندم به طور معني‌داري تحت تأثير مقدار آب آبياري، شوري آب آبياري و اثر متقابل آن‌ها قرار گرفتند.بيش‌ترين مقدار عملكرد بيولوژيك و دانه گندم متعلق به تيمار 125% نياز آبي گندم × شوري 1.6 دسي زيمنس بر متر به ترتيب با 1535 و 588.76 گرم در مترمربع بود. افت 65% عملكرد بيولوژيك و دانه گندم در تيمار50% نياز آبي گندم × شوري 7.8 دسي زيمنس بر متر در مقايسه با تيمار 125% نياز آبي گندم × شوري 1.6 دسي زيمنس بر متر مشاهده شد. عملكرد بيولوژيك و دانه بين تيمارهاي 125% نياز آبي گندم × شوري 1.6 دسي زيمنس بر متر و 100% نياز آبي گندم × شوري 1.6 دسي زيمنس بر متر اختلاف معني‌داري را نشان ندادند. در تيمارهاي مقدارهاي آبياري، اگرچه در بيشتر صفات تيمار 125% نياز آبي گندم تيمار برتر بود ولي اختلاف معني‌داري با تيمار مصرف 100% نياز آبي گندم نداشت. با توجه به نتايج اين آزمايش، ضرورت دارد در شرايط شور، براي ممانعت از تجمع شوري در منطقه توسعه ريشه و كاهش اثرات منفي آن، آبياري طبق نياز آبيگندم انجام گيرد.