تعيين تابع توليد آب - شوري - عملكرد براي گياه اسفناج

با توجه به افت كمي و كيفي منابع آب زيرزميني، بهينه سازي مصرف آب در كشاورزي ضروري است. يكي از روش هاي بهينه سازي مصرف آب در كشاورزي بخصوص در مناطق خشك و نيمه خشك، استفاده از توابع توليد آب شوري عملكرد مي باشد. لذا اين مطالعه به منظور پيش بيني عملكرد و اجزاي عملكرد گياه اسفناج و تعيين تابع توليد بهينه در شرايط تنش شوري و خشكي در منطقه كاشمر اجرا شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار شامل سه فاكتور شوري (آب شرب 0.75=S1، 4=S2، 8=S3دسي زيمنس بر متر) و سه سطح آبياري (شامل آبياري كامل (100% نياز آبي)=I1، I175%= I2و I150%= I3) اجرا گرديد. داده هاي عملكرد و اجزاي عملكرد اسفناج (شامل سطح برگ، ارتفاع گياه، ارتفاع ساقه، طول ريشه، وزن خشك گياه و وزن خشك ريشه) بر مدل هاي مختلف توابع توليد شامل خطي ساده، كاب داگلاس، درجه دوم و متعالي برازش داده شد و پس از تعيين ضرايب توابع مختلف، تابع توليد بهينه اسفناج تعيين گرديد. براي ارزيابي توابع مختلف از شاخص هاي آماري ميانگين مجذور مربعات خطاي نرمال شده، ميانگين مطلق خطا، كارايي مدل سازي، شاخص توافق و ضريب تعيين استفاده شد. نتايج نشان داد كه ضريب تعيين (R2) برآورد وزن كل زي توده توسط توابع درجه دوم، متعالي، خطي ساده و كاب داگلاسبه ترتيب 0.93، 0.89، 0.88 و 0.86 بود. همچنين، بيشترين مقدار شاخص هاي ميانگين مجذور مربعات خطاي نرمال شده و ميانگين مطلق خطا مربوط به توابع خطي ساده و كاب داگلاس مي باشد. بنابراين بر اساس نتايج اين تحقيق، تابع توليد درجه دوم به عنوان تابع توليد بهينه براي عملكرد و اجزاي عملكرد گياه اسفناج، در منطقه قابل توصيه مي باشد.