نقش چشم‌انداز زماني و طرد همسالان در پيش‌بيني رفتار‌هاي پرخطر نوجوانان شهر يزد

زمينه و هدف: امروزه بروز رفتار‌هاي پرخطر در نوجوانان به يكي از مهمترين نگراني‌‌هاي جامعه تبديل شده است كه عوامل مختلفي بر آن تاثير دارد. چشم انداز زمان، چگونگي ادراك يا ارزيابي فرد از گذشته، حال و آينده است كه بر تصميم‌گيريهاي او تاثير زيادي دارد. همچنين طرد همسالان يكي از متغيرهايي است كه در زمينه رفتارهاي نوجوانان توجه ويژه‌اي به آن مي‌شود. از اين رو پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش چشم‌انداز زماني و طرد همسالان در پيش‌بيني رفتار‌هاي پرخطر در نوجوانان انجام شد.مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي-مقطعي بود و جامعه آماري آن شامل كليه نوجوانان 15 تا 17 ساله بود كه از بين آنها 378 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري سهميه‌اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي چشم‌انداز زمان، خطرپذيري نوجوانان ايراني و طردشدگي از سوي همسالان بود. براي بررسي داده ‌ها از آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند گانه استفاده شد.يافته‌ها: نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه در دختران از بين ابعاد چشم‌انداز زماني، فقط بعد گذشته منفي (0/03=p) قادر به پيش‌بيني رفتار‌هاي پرخطر است و در پسران چشم‌انداز گذشته منفي (0/001=p) و گذشته مثبت (0/04=p) و حال جبرگرا (0/006=p) پيش‌بيني كننده رفتار پرخطر مي‌‌باشد. طرد همسالان در هيچ يك از گروه‌ها قادر به پيش‌بيني رفتار‌هاي پرخطر نبود (0/05 p).نتيجه گيري: با توجه به يافته‌‌ها، چشم‌انداز زمان يكي از عوامل تاثيرگذار بر رفتار‌هاي پرخطر نوجوانان است، لذا بنظر مي‌‌رسد آموزش‌‌هاي روانشناختي مبتني بر چشم‌انداز زماني بتواند بر رفتار‌هاي پرخطر اثرگذار باشد.