بررسي ارتباط سبك زندگي والدين با چاقي كودكان و مقايسه آن در خانواده‌هاي تك و چند فرزندي در مدارس ابتدايي شهر مشهد

سابقه و هدف: چاقي كودكان، همراه با افزايش موربيديتي در كودكي است، به طوري كه مراجعات سرپايي، دفعات بستري و نياز به درمان در كودكان چاق نسبت به كودكان غيرچاق بيشتر است. هدف ازمطالعه حاضر بررسي ارتباط سبك زندگي والدين با چاقي كودكان و مقايسه آن در خانوارهاي تك و چند فرزند بود. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي همبستگي بر روي 400 دانش آموز مدارس ابتدايي شهر مشهد به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي مبتني برهدف بود. ابزارجمع اوري اطلاعات پرسشنامه اي مشتمل بر سه بخش دموگرافيك، محقق ساخته سبك زندگي LSQ وروش فرزندپروري دايانا باومريند بود. يافته ها: بين ابعاد سبك زندگي خانواده ها و چاقي كودكان دربعضي ابعاد ارتباط معني داري وجود داشت، به طوريكه بين سلامت جسماني، خواب و استراحت، ورزش و تندرستي، كنترل وزن و تغديه، پيشگيري از بيماري ها و سلامت محيطي و BMI كودكان ارتباط معني دار منفي به دست آمد (0.001=p). اما در ابعاد سلامت روانشناختي، سلامت رواني، سلامت اجتماعي، اجتناب از دارو و مواد مخدر، و پيشگيري از حوادث ارتباط معني داري با BMI كودكان ديده نشد. بين ابعاد سبك زندگي در خانواده هاي تك فرزند و چند فرزند تفاوت معني داري وجود داشت (0.001=p). بين سبك هاي مختلف فرزند پروري با BMI كودكان چاق همبستگي وجود نداشت. نتيجه گيري: آموزش به والدين درمورد عوامل ايجادكننده چاقي دركودكان و همچنين پايش كودكان درابعاد خانواده، مدرسه و محيط مي تواند در اصلاح سبك زندگي آنان موثر باشد.