درك نقش ميانجي مالكيت روان‌شناختي در رابط بين رهبري اخلاقي و عملكرد كاركنان

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير رهبري اخلاقي بر روي عملكرد كاركنان با نقش ميانجي مالكيت روان‌شناختي انجام شده است. اين پژوهش از نظر هدف؛ كاربردي، از نظر چگونگي گردآوري داده‌ها از دستۀ پژوهش‌هاي توصيفي همبستگي و از شاخه مطالعات ميداني به شمار مي‌رود. جامعه آماري پژوهش حاضر، كاركنان دانشي يكي از دانشگاه‌هاي نظامي است. بر اساس جدول مورگان و كرجسي، حجم نمونه 210 نفر تخمين زده شد. روش نمونه‌گيري در اين پژوهش، روش تصادفي طبقه‌اي است. براي سنجش رهبري اخلاقي از پرسش‌نامه براون و همكاران (2005)، مالكيت روان‌شناختي از پرسش‌نامه ون داين و پيرس (2004) و عملكرد شغلي از پرسش‌نامه پترسون (2006) استفاده شد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري (نرم‌افزار ليزرل 8.54) تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد رهبري اخلاقي به صورت مستقيم و غير مستقيم از طريق مالكيت روان‌شناختي بر عملكرد كاركنان تأثيرگذار است. رهبران اخلاقي مي‌توانند با تغيير نگرش و تقويت حس مالكيتي نسبت به سازمان، آگاهي فردي را افزايش دهند و با ايجاد دلبستگي شناختي و عاطفي بين فرد و هدف بر رفتار  فرد تأثير بگذارند و زمينۀ لازم براي تسهيل فرآيند سازماني و افزايش عملكرد شغلي را فراهم نمايند.