تأثيرات بيكاري بر سلامت در ايران: مرور حيطه‌اي 15 سال پژوهش

زمينه و هدف: يكي از عوامل اجتماعي مؤثر در سلامت روحي و جسمي، بيكاري است. اثر سوء بيكاري بر سلامت حتي زماني كه طبقه اجتماعي، فقر، سن و سابقه بيماري‌هاي قبلي كنترل مي شوند نيز وجود دارد. هدف از انجام اين مطالعه مرور شواهد تأثيرات بيكاري بر سلامت در ايران است. مواد و روش‌ها: براي انجام اين پژوهش از روش مرور حيطه اي استفاده شد. براي اين منظور كليه مقالات منتشرشده تأثير بيكاري بر سلامتي در ايران در بازه زماني 1382 تا 1397 در پايگاه هاي اطلاعاتي انگليسي Medline از درگاه PubMed، Embase و فارسي Magiran، Iranmedex، SID، موتورهاي جستجوگر Google و Google scholar و فهرست منابع مقالات يافت شده و تعدادي مجلات تخصصي، جستجو و جمع‌آوري شد. تعداد 1063 مقاله يافت شد. درنهايت، تعداد 56 مقاله شرايط ورود به اين مطالعه را داشتند كه با روش تحليل محتوا با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA ويرايش 10 تحليل شدند. نتايج: 39.3 درصد مقالات به زبان فارسي و 60.7 درصد به زبان انگليسي منتشر شد. بيشترين مطالعات در استان‌هاي تهران، فارس، كرمان و كرمانشاه انجام‌شده بود. چهار تم اصلي استخراج‌شده از مطالعات تأثير منفي بيكاري بر سلامت جامعه ايراني شامل مخاطرات رواني، مخاطرات جسمي، مشكلات خانوادگي و مخاطرات اجتماعي اقتصادي بود. نتيجه‌گيري: بيكاري بيشترين تأثير را بر متغير وابسته فقر چندبعدي (سلامت) داراست؛ بنابراين، توجه به سياست هاي مهارتي و حرفه‌اي، ايجاد سيستم رفاهي اجتماعي و ماليات مي تواند به گسترش اشتغال كمك كند. علاوه بر اين، افزايش سهم توليد ناخالص داخلي براي اجراي برنامه‌هاي بازار كار ضروري است و تلاش براي بالا بردن اشتغال بايد در اولويت قرار گيرد.