مقايسۀ كمّي دو گروه از خانواده‌هاي مسلمان و ارمني نسبت به كيفيت‌هاي‌ زيست‌شناختي، ازدواج و خويشاوندي

ازدواج پديده اي اجتماعي، فرهنگي و ديني است كه از ساختارهاي جامعه تأثير مي پذيرد و در طول زمان دچار تغيير و تحول مي شود. يكي از انواع ازدواج ها، ازدواج خويشاوندي است كه در كشور ما از ديرباز امري رايج و در ديدگاه مردم از نظر شرعي امري پسنديده تلقي مي شود. اما پيامدهاي زناشويي فاميلي، از نظر سلامت جسمي و رواني فرزندان در دانش پزشكي جهان امروز بسيار روشن و بديهي است. ازدواج‌هاي خويشاوندي در وراثت انسان بسيار اهميت دارند و از آنجا كه خويشاوندان نزديك شانس بيشتري از غير خويشاوندان براي داشتن ژن‌هاي مشابه دارند؛ فرزندان حاصل از اين نوع ازدواج‌ها، ژن‌هاي مشابۀ بيشتري را از فرزندان حاصل از ازدواج غيرخويشاوندي دارا خواهند بود. اين نوع ازدواج و معلوليت حاصل از آن، از قبيل انواع اختلال هاي ژنتيكي و اختلال هاي مادرزادي و هزينه هاي كلاني كه اين وضع بر خانواده و جامعه تحميل مي كند، ازدواج هاي خويشاوندي را به عنوان يك مسئله مهم روان شناختي، پزشكي و اجتماعي مطرح كرده است. اين بررسي با هدف شناخت كيفيت‌ زيست‌شناختي ازدواج (خويشاوندي يا غير خويشاوندي) و وضعيت فرزندان حاصل از آن بين دو گروه از اولياء دانش آموزان خانواده‌هاي مسلمان و ارمني صورت گرفته است. پرسش‌هاي تحقيق شامل خصوصيات فردي، خصوصيات زن و مرد ازدواج كرده و خصوصيات فرزندان اولياء دو گروه نمونه از دانش‌آموزان دبيرستان دخترانه حضرت زينب منطقه 15 و دانش‌آموزان دخترانه دبيرستان ماري مانوكيان منطقه 6 آموزش و پرورش تهران است كه به روش تجزيه و تحليل كمّي، نتايج آن حاصل شده است. يافته هاي كمّي تحقيق نشان از ارتباط بين ازدواج هاي خويشاوندي و بروز ناهنجاري جسمي يا ذهني در فرزندان اين خانواده ها دارد؛ به طوري كه هر چند خانواده‌هاي مسلمان و ارمني از نظر اعتقادي داراي تمايزاتي هستند، اما فراواني ازدواج هاي خويشاوندي در خانواده‌هاي مسلمان، نشان دهنده افزايش اختلال و ناهنجاري در فرزندان حاصل از ازدواج هاي فاميلي است.