فهم تجربۀ سكوت سازماني: مطالعه‌اي پديدارشناسانه در ادارۀ فرهنگ و ارشاد اسلامي استان چهار محال و بختياري

زمينه و هدف: خودداري از ابراز ايده‌ها و به اشتراك‌گذاري دانش و اطلاعات سازمان را دستاوردهايي فراوان محروم مي‌سازد. از اين رو شناخت علل و پيامدهاي آن ضروري است. پژوهش حاضر با هدف شناخت تجارب زيستۀ كاركنان يك سازمان دولتي از سكوت سازماني و پيشايندها و پيامدهاي آن انجام شده است. روش‌شناسي: روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات كيفي با استفاده از روش پديدارشناسي انجام شده است. منابع اطلاعاتي پژوهش را كاركنان اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامي استان چهارمحال و بختياري تشكيل مي‌دهند كه 20 نفر از آنها با روش نمونه گيري هدفمند نمونه‌ها انتخاب شده ‌اند.  اطلاعات مورد نياز با انجام مصاحبه‌هاي عميق گرداوري و با روش اصلاح‌شده استوتيك ـ كولايزي كن تجزيه و تحليل شده است. يافته‌ها: پيشايندهاي سكوت سازماني در چهار مقولۀ اصلي فردي، گروهي، سازماني و فرهنگي طبقه‌بندي شدند و پيامدهاي آن نيز در قالب دو مقولۀ اصلي طبقه پيامدهاي فردي و سازماني دسته‌بندي شدند. نتيجه‌گيري: جلوگيري و رفع پيامدهاي زيان‌بار ناشي از سكوت در سازمان به شناخت علل و عوامل موثر بر بروز آن نياز دارد. بدين منظور نياز به شناختي فراگير و خاص سازمان از اين پيشايندها براي تدوين و اجراي برنامه بهبود در سازمان ضروري است.