نقش ميانجي توانمندسازي روانشناختي در تأثير رهبري مثبت‌گرا بر اعتماد سازماني (مورد مطالعه: معلمان مدارس كاشان)

زمينه و هدف: اعتماد سازماني نوعي سرمايۀ ارزشمند است كه شناخت پيشايندها و چگونگي توسعۀ آن مي‌تواند موجب تسهيل همكاري و تلاش جمعي براي ارتقاي بهره‌وري سازمان شود. اين پژوهش به بررسي نقش ميانجي توانمندسازي روانشناختي در تأثير رهبري مثبت‌گرا بر اعتماد سازماني پرداخته است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نوع كاربردي، توصيفي همبستگي و كمي است. جامعۀ آماري آن را معلمان مدارس شهر كاشان تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنها 328 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي به عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند. داده‌هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه گردآوري و با كمك نرم‌افزارهاي SPSS و آموس در دو سطح توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: رهبري مثبت‌گرا هم به طور مستقيم و هم از راه توانمندسازي روانشناختي بر اعتماد سازماني، اثر مثبت و معنادار داشته است. همچنين وضعيت موجود هر سه اين متغيرها در جامعۀ مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بوده است. نتيجه‌گيري: رهبران سازماني مي‌توانند با ترويج روابط انساني، ارتباطات، معناگرايي و جو مثبت‌گرايانه در سازمان خود زمينه تقويت نگرش مثبت كاركنان به نقش خود در سازمان را فراهم سازند و بدين ترتيب اعتماد سازماني را توسعه دهند.