تدوين راهبردهاي خودگرداني استان‌هاي جمهوري اسلامي ايران

تمركززدايي از‌جمله اقدام‌هاي مؤثر بر توسعه كشورهاست، در اين راستا قوانين بالادستي در جمهوري اسلامي ايران نيز بر اين ‌امر در سطح استان‌ها تأكيد دارند. در اين پژوهش استقرار حكومت خودگردان محلي در استان‌ها به‌دليل انطباق با قانون اساسي در حفظ يكپارچگي حاكميت نظام و تحقق اهداف چشم‌انداز جمهوري اسلامي ايران، به‌عنوان الگوي تمركززدايي در نظر گرفته شده است. با توجه به اينكه اجراي سياست‌هاي تمركززدايي در استان‌ها به‌دليل راهبردهاي نامناسب با مشكلات متعددي روبه‌رو بوده است، ازاين‌رو هدف پژوهش حاضر، ارائه راهبردهاي مناسب براي استقرار حكومت خودگردان محلي در استان‌ها براساس مدل تحليل استراتژيك سوات است. مصاحبه‌هايي كه با 16 خبره به روش تحليل محتواي جهت‌دار، از مجموع 1258 كد اوليه انجام گرفت، 15 قوت و 33 ضعف در قالب پنج مقوله هويت قانوني، مردم‌سالاري، وظايف حكومتي، اختيارات تصميم‌گيري و سازمان‌هاي عمومي و 18 فرصت و 17 تهديد در قالب سه مقوله اجتماعي، سياسي و اقتصادي شناسايي شدند. با وزن‌دهي و رتبه‌بندي قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهديدها از طريق ابزار پرسشنامه، موقعيت راهبردي خودگرداني استان‌ها در منطقه محافظه‌كاري قرار گرفت. در‌نهايت از ميان 64 راهبرد تدوين شده، 10 راهبرد اصلي بر‌اساس امتياز عوامل داخلي و خارجي انتخاب شدند.