مطالعه همبستگي شاخص‌هاي NAO، IOD و ENSO با تغييرات دماي سطح دريا در خليج فارس

با توجه به تأثيرات الگوهاي دورپيوند بر پارامترهاي جوي و اقيانوسي در مناطق مختلف، همبستگي سه الگوي دورپيوند نوسان اطلس شمالي (NAO)، دوقطبي اقيانوس هند (IOD) و نوسان جنوبي ال نينو (ENSO) با بي هنجاري دماي سطح درياي خليج فارس در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است. به‌اين منظور داده هاي درون‌يابي بهينه دماي سطح دريا (OISST) و شاخص چند متغيره ENSO (MEI.V2)،IOD  و NAO در دوره 2018-1982 تحليل شده است. روند افزايشي سري‌ زماني دماي سطح دريا ناشي از گرمايش جهاني در بازه 2018-1982 به‌روش كمترين‌مربعات خطي به‌مقدار °C0.4 بر دهه محاسبه شده است. توزيع مكاني روند نشان دهنده بيشترين مقدار در شمال غرب خليج فارس در حاشيه استان خوزستان و كشور كويت و كمترين مقدار در شرق و جنوب‌شرق خليج فارس است. با استفاده از روش همبستگي پيرسون بيشترين همبستگي با شاخص ENSO و به‌ميزان 0.23 با تأخير 4 ماهه و كمترين همبستگي با شاخص IOD به‌ميزان 0.16 با تأخير 13 ماهه برآورد شده است. توزيع مكاني همبستگي شاخص الگوهاي دورپيوند با بي هنجاري دماي سطح دريا، نشان مي دهد كه مركزي با بيشينه همبستگي قابل‌تمايز از نواحي ديگر در خليج فارس يافت نشده است.