بررسي ميزان شيوع سلاي خالي

زمينه و هدف: سندرم سلاي خالي Empty sella syndrome (ESS) يك يافته نورولوژيكي يا پاتولوژيكي است كه در آن سلا تورسيكا، خالي از بافت هيپوفيز بوده و فضاي ساب آراكنوييد به درون سلا تورسيكا گسترش پيدا مي‌كند كه به دو شكل اوليه يا ثانويه و همچنين جزيي و كامل مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع سندرم سلاي خالي انجام شده است. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفيتحليلي گذشته‌نگر است كه در آن تمامي بيماران مراجعه‌كننده به بيمارستان امام علي (ع) زاهدان براي انجام تصويربرداري الكترومغناطيس از مغز (1856 نفر) با نمونه‌گيري تمام شماري در شش ماهه ابتدايي سال 1397 به‌صورت مقطعي مورد بررسي قرار گرفتند. معيارهاي ورود به مطالعه شامل، عدم وجود مشكل شناخته شده ديگر در سيستم عصبي مركزي و بيماري زمينه‌اي همزمان توجيه‌كننده بود. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌اي متشكل از متغيرهاي جمعيت‌شناختي و متغيرهاي مربوط به اختلال سلاي خالي بود. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ميزان شيوع سلاي خالي 8.2% با ميانگين سني 12.51 ±37.02 سال بود. 66.4% از بيماران زن بودند. ميزان شيوع سندرم سلاي خالي اوليه 78.9% با ميانگين سني 11.26 ±34.51 بود. 71.7% از بيماران داراي سلاي خالي جزيي بودند. بين ميانگين سني و جنسيت بيماران مبتلا به سلاي خالي و سالم اختلاف آماري معنادار وجود داشت (0.008=P) و (0.0001 P). بين ميانگين سني بيماران مبتلا به سلاي خالي و نوع سلاي خالي اختلاف آماري معنادار وجود داشت (0.0001 P). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان‌دهنده شيوع كلي به‌نسبت پايين‌ سندرم سلاي خالي در بيماران مراجعه‌كننده بود.