مقايسه تاب‌آوري و سلامت رواني در والدين افراد با و بدون آسيب جسمي حركتي

مقدمه: از آن جايي كه معلوليت و مشكلات مربوط به آن دائمي است، مي ‌تواند روي سلامت رواني و تاب‌آوري والدين تأثير عميقي داشته باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه تاب‌آوري و سلامت رواني در والدين افراد با و بدون آسيب جسمي حركتي بود. روش: جامعه آماري پژوهش علي مقايسه‌اي حاضر، همه والدين افراد با و بدون آسيب جسمي‌حركتي ساكن شهر شيراز بود؛ كه فرزندان ۱۰۱۸ سال داشتند. نمونه ۱۲۰ والد داراي فرزند با آسيب جسمي حركتي با انتخاب هدفمند از مدارس و مراكز خدمات افراد با آسيب ‌جسمي حركتي و ۱۲۰ والد داراي فرزند بدون آسيب جسمي حركتي با انتخاب تصادفي چند مرحله‌اي از مدارس شيراز بودند. پرسشنامه‌هاي تاب‌آوري كانرديويدسون (CDRTS۹) و سلامت روان (GHQ۲۸) براي جمع‌آوري داد‌ه‌ها استفاده شدند. داده‌ها با روش تحليل واريانس دوراهه و چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: تحليل يافته‌ها نشان‌ داد تاب‌آوري و سلامت رواني ( علايم جسماني، علايم افسردگي، كاركرد اجتماعي و اضطراب) والدين افراد با آسيب جسمي حركتي به طور معني‌داري از والدين افراد بدون آسيب جسمي حركتي پايين‌تر بود ( ۰/۰۰۱ P). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌ها پيشنهاد مي‌شود براي ارتقا سطح سلامت روان و تاب‌آوري والدين افراد با آسيب جسمي حركتي، برنامه‌هاي مداخله مناسب طراحي و اجرا گردند.