بررسي اثربخشي ذهن آگاهي بر تاب‌آوري و تحريف شناختي بيماران با علائم جسماني

مقدمه: عوارض جسمي و روان‌شناختي در اختلال‌هاي روان‌تني موجب شناخت معيوب و باورهاي تحريف ‌شده‌ درباره بيماري مي‌شود كه در مقابله مؤثر با بيماري و پذيرش آن به عنوان بخشي از زندگي اختلال ايجاد مي‌كند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي ذهن آگاهي بر تاب‌آوري و تحريف شناختي بيماران با علائم جسماني بود. روش: در پژوهش شبه آزمايشي حاضر، از افراد با علائم جسماني ارجاع شده توسط پزشك به كلينيك‌هاي روان‌شناختي شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸، ۳۰ بيمار با اختلال روان‌تني كه به كلينيك كليد طلايي ذهن ارجاع شده بودند، با تشخيص روان‌پزشك و روانشناس و با توجه به معيارهاي ورود به پژوهش، به شيوه‌ در دسترس انتخاب‌ و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش، آموزش ذهن‌آگاهي به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي دريافت كرد. شركت‌كنندگان سه بار (پيش‌آزمون، پس‌آزمون، پيگيري يك ماهه) با‌ پرسشنامه‌هاي تاب‌آوري و تحريف‌هاي شناختي ارزيابي و داده‌ها با آزمون تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر تجزيه‌ و تحليل شدند. يافته‌ها: آموزش ذهن‌آگاهي بر افزايش تاب‌آوري (۰/۰۱ P) و كاهش تحريف‌هاي شناختي (۰/۰۱ P) و مؤلفه‌هاي آن در بيماران روان تني موثر بود. ذهن آگاهي از طريق انعطاف پذيري شناختي و ايجاد گسلش شناختي، موجب كاهش تحريف‌هاي شناختي مي‌گردد. نتيجه‌گيري: ذهن‌آگاهي با تغيير راهبردهاي مقابله‌اي از اجتناب به پذيرش احساسات و افكار، ايجاد خودآگاهي و اجتناب از تفكر خودكار، باعث كاهش تحريف‌هاي شناختي و افزايش تاب‌آوري مي‌گردد و مي‌تواند به‌عنوان آموزشي براي توان‌بخشي و ارتقاي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلالات روان‌تني به كار رود.