تاثير شهرنشيني بر تخريب محيط زيست در كشورهاي درحال‌توسعه و توسعه يافته

امروزه تخريب محيط‌زيست، نابودي جنگل و بيابان‌زايي از مهم‌ترين مسائل كشورهاي جهان است. از اين‌رو، براي دستيابي به رشد‌ اقتصادي توأم با حفظ محيط‌‌زيست، لازم است به گسترش شهرنشيني بعنوان يكي از عوامل اصلي تخريب محيط‌زيست توجه بيشتري شود. در اين مطالعه تاثير گسترش شهرنشيني بر آلودگي زيست محيطي با استفاده از داده هاي بانك جهاني براي دو گروه از كشورهاي توسعهيافته و درحال‌توسعه از جمله ايران در سال هاي 20152006 مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور با استفاده از مدل پانل با اثرات تصادفي در روش داده‌هاي تابلويي و به كمك نرم افزار Eviews 10 رابطه ميان انتشار گاز دي‌اكسيدكربن به عنوان شاخص تخريب محيط‌زيست با رشد شهرنشيني، توليد ناخالص داخلي و مصرف انرژي مورد آزمون قرار گرفت. نتايج نشان داد كه علامت ضرايب تجربي مطابق با مباني نظري و از نظر آماري نيز معني‌دار‌ است. درنتيجه‌ سياستگذاران و برنامه‌ريزان شهري در فرايند گسترش شهرنشيني لازم است، جلوگيري از تخريب محيط‌زيست را مورد توجه قرار داده و مصرف صحيح انرژي را دراولويت قرار دهند.