امكان سنجي صدور حكم حكومتي در پيوند اعضاء محكومين به اعدام بدون اجازه محكوم عليه

قابليّت اجراي كيفر قصاص و اعدام از طريق اهداي عضو، مقوله اي بديع و در عين حال تأثيرگذار در پاسداري از موهبت سلامت و حيات انساني است. مشهور فقهاي اماميّه بر اين باورند كه شيوه اجراي كيفر در قصاص نفس، موضوعيّت نداشته و مجازات بايد به گونه اي اجرا گردد كه كمترين رنج را بر جاني تحميل نمايد. در مقابل، بعضي از فقها معتقدند كه برابري و مماثلت در اجراي كيفر شرط است. اين مقاله ضمن پذيرش عقيده مشهور، با اين مبنا كه محكومٌ عليهكمترين رنج را متحمّل شود و اين كه مي توان شيوه اجراي قصاص را تغيير داد، و توجه به اين موضوع كه يكي از منابع بسيار مهمّ جهت تأمين عضو پيوندي، بخصوص اعضاي اساسي مثل قلب، شش، كبد، لوز المعده و ...، در بدن افراد محكوم به اعدام قرار داشته و در بيشتر موارد، اين افراد داراي اعضاي سالم هستند كه با اجراي حكم، تمام اين اعضاء به خاك سپرده مي شود به اثبات امكان صدور حكم حكومتي (حاكم) مبني بر پيوند عضو در فرض عدم رضايت به پيوند توسط محكوم به اعدام يا قصاص به عنوان دليل حاكم پرداخته است.