بررسي تحليلي و تجربي رفتار خزشي بافت ديسك بين مهره‌اي با تأثيرپذيري از دما

يكي از مهم‌ترين و فعال‌ترين بافت‌هاي بدن در زندگي روزانه ديسك‌هاي بين مهره‌اي هستد كه نه‌تنها نيروهاي وارده بر ستون مهره را تحمل مي‌كنند بلكه با فراهم‌آوردن انعطاف‌پذيري لازم، امكان انجام حركت‌هاي مختلف را به شخص مي‌دهند. بافت ديسك بين مهره‌اي به‌عنوان يكي از عوامل اصلي تحمل‌كننده نيروهاي وارده به بدن در معرض آسيب‌هاي احتمالي بيشتري قرار دارد؛ در نتيجه با توجه به پيشرفت‌هاي روزافزون علوم زيست‌پزشكي در زمينه ترميم يا جايگزيني بافت‌هاي آسيب‌ديده، بررسي رفتار مكانيكي و ميزان آسيب‌هاي وارده به آن از اهميت ويژه‌اي در ميان دانشمندان و متخصصان برخوردار است. بدين منظور آزمايش‌هاي تجربي مختلفي صورت مي‌گيرد اما در اين ميان، اطمينان هر چه بيشتر از فراهم‌آوردن شرايطي مشابه شرايط واقعي بافت در داخل بدن به‌منظور شبيه‌سازي دقيق‌تر رفتار آن در طول آزمايش، امري ضروري به‌نظر مي‌رسد. از اين‌رو هدف پژوهش حاضر، توسعه تحليلي معادلات ساختاري خزشي براساس بررسي تجربي اثر دما در رفتار خزشي ديسك بين مهره‌اي بوده است. براي اين منظور از آزمايش تجربي خزش فشاري بر روي بافت ديسك بين مهره‌اي بز بهره گرفته شده است و مقادير تجربي ويژگي‌هاي مكانيكي نفوذپذيري و مدول تجمعي به‌عنوان ثوابت ماده نيز از برازش منحني‌هاي تجربي حاصل با معادله ساختاري تئوري دوفازي در خزش تعيين شده‌اند. تحليل‌هاي آماري نتايج تجربي به‌دست‌آمده از معناداربودن تأثيرگذاري عامل دما در مقادير هر دو ثابت ماده و نيز رفتار خزشي بافت ديسك بين مهره‌اي حكايت دارند به‌گونه‌اي كه با افزايش دماي نمونه‌ها، مقدار نفوذپذيري افزايش و مدول تجمعي كاهش مي‌يابد (و برعكس).يكي از مهم‌ترين و فعال‌ترين بافت‌هاي بدن در زندگي روزانه ديسك‌هاي بين مهره‌اي هستد كه نه‌تنها نيروهاي وارده بر ستون مهره را تحمل مي‌كنند بلكه با فراهم‌آوردن انعطاف‌پذيري لازم، امكان انجام حركت‌هاي مختلف را به شخص مي‌دهند. بافت ديسك بين مهره‌اي به‌عنوان يكي از عوامل اصلي تحمل‌كننده نيروهاي وارده به بدن در معرض آسيب‌هاي احتمالي بيشتري قرار دارد؛ در نتيجه با توجه به پيشرفت‌هاي روزافزون علوم زيست‌پزشكي در زمينه ترميم يا جايگزيني بافت‌هاي آسيب‌ديده، بررسي رفتار مكانيكي و ميزان آسيب‌هاي وارده به آن از اهميت ويژه‌اي در ميان دانشمندان و متخصصان برخوردار است. بدين منظور آزمايش‌هاي تجربي مختلفي صورت مي‌گيرد اما در اين ميان، اطمينان هر چه بيشتر از فراهم‌آوردن شرايطي مشابه شرايط واقعي بافت در داخل بدن به‌منظور شبيه‌سازي دقيق‌تر رفتار آن در طول آزمايش، امري ضروري به‌نظر مي‌رسد. از اين‌رو هدف پژوهش حاضر، توسعه تحليلي معادلات ساختاري خزشي براساس بررسي تجربي اثر دما در رفتار خزشي ديسك بين مهره‌اي بوده است. براي اين منظور از آزمايش تجربي خزش فشاري بر روي بافت ديسك بين مهره‌اي بز بهره گرفته شده است و مقادير تجربي ويژگي‌هاي مكانيكي نفوذپذيري و مدول تجمعي به‌عنوان ثوابت ماده نيز از برازش منحني‌هاي تجربي حاصل با معادله ساختاري تئوري دوفازي در خزش تعيين شده‌اند. تحليل‌هاي آماري نتايج تجربي به‌دست‌آمده از معناداربودن تأثيرگذاري عامل دما در مقادير هر دو ثابت ماده و نيز رفتار خزشي بافت ديسك بين مهره‌اي حكايت دارند به‌گونه‌اي كه با افزايش دماي نمونه‌ها، مقدار نفوذپذيري افزايش و مدول تجمعي كاهش مي‌يابد (و برعكس).