خصوصيات اگزيستانسياليسم دازاين در مقدمات طللي معلقات سبع

يكي از مكاتب فكري كه در تاريخ فلسفه ظهور يافته و به بحث در مورد وجود انسان و اهميت آن در مقابل وجود اشيا در طبيعت مي پردازد، مكتب اگزيستانسياليسم است. از پيشگامان اين مكتب، مارتين هايدگر است كه بحث درباره وجود را در خلال بررسي احوال انسان يا دازاين، به عنوان تنها موجودي كه از وجود سوال مي كند، آغاز نموده است. هايدگر معتقد است آنچه انسان را در درك بهتر احوال دازاين ياري مي كند، اين است كه حالاتش بر پايه شكلي از هستي كه همان در جهان بودن است، قرار گيرد. براي رسيدن به اين هستي محض هايدگر به وجود انسان (دازاين) يا همان وجود در جهاني او رجوع مي كند و سه ويژگي هستي خاص انسان را كه (شامل: حالت انفعالي يا امكان، سقوط و در جهان انداختگي يا مجعوليت) است بيان مي كند كه وسيله ارتباط انسان با وجود است. و به همين دليل اين ويژگي ها را خصوصيات اگزيستانسيال مي نامد. اگزيستانسياليسم از دير باز پيوند عميقي با ادبيات عربي داشته و مقدمات طللي به عنوان يكي از ريشه دارترين مباحث ادبيات عربي مرتبط با اين مكتب در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته و پژوهشگر سعي دارد با روش موضوعي، خصوصيات اگزيستانسياليسم را در مقدمات طللي معلقات سبع جاهلي مشخص كند. در نهايت اين پژوهش، خواننده در مي يابد كه اين سه ويژگي بر مقدمات طللي معلقات قابل تطبيق است.