بررسي محتوايي واژه‌هاي «تفكر» و «شعور» در فواصل آيات قرآن كريم

هدف بعضي از آيات در بيان نشانه‌ها، «تفكر» درجهت كشف مقاصد نهايي خلقت است. «شعور» نيز از مباحث مهم قرآني بوده كه آياتي را در قرآن كريم به‌خود اختصاص داده است. خداوند متعال بارها در قرآن انسان را به «تفكر»، «تذكر» و «تعقل» دعوت كرده است. افزون‌براين، حتي در آياتي «عدم‌تفكروانديشيدن» را توبيخ و ملامت كرده است؛ لذا در اين پژوهش به بررسي محتوايي آياتي پرداخته‌ايم كه در فواصل آيات از ريشه‌ي «فكر» و «شعر» استفاده شده است. اين پژوهش به دو فصل تقسيم مي‌شود كه فصل اول آن راجع‌به «تفكر» و فصل دوم آن درباره‌ي «شعور» است. هرفصل شامل دو بخش است كه در آن‌ها ابتدا واژه‌ها را ازلحاظ لغوي و سپس ازديدگاه تفسيري بررسي كرده‌ايم. درديدگاه تفسيري به تحليل انفرادي آيه‌ها به‌طور جداگانه و نيز به تحليل محتوايي آيه‌هايي كه انسان را به «تفكر» سوق داده‌اند و همچنين آيه‌هايي كه از «عدم‌شعور و درك صحيح» صحبت كرده‌اند، پرداخته‌ايم.