مقايسه شاخص‌هاي استرس‌ اكسيداتيو (MDA و 8-OHdG) و فاكتور خطر آتروژنيك (AIP) در بيماران ديابت نوع دو و افراد سالم: يك مطالعه مورد- شاهدي

زمينه و هدف: از مهمترين عوارض بيماري ديابت نوع دو، استرس اكسيداتيو و ديس ليپيدمي آتروژنيك مي باشد. هدف از اين مطالعه، مقايسه ميزان نشانگرهاي زيستي استرس اكسيداتيو سرمي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو با افراد نرمال و ارتباط ان با فاكتور خطر شاخص اتروژنيك پلاسمايي بود. روش تحقيق: در اين مطالعه 50 بيمار ديابتي نوع دو مراجعه كننده به بيمارستان اموزشي و 50 فرد سالم از پرسنل اموزشي كه بين سنين 2770 سال بودند جمع اوري شدند. ميزان 8-OHdG و MDA به ترتيب با روش هاي الايزا و TBARS اندازه گيري شده و بر اساس پروفايل ليپيدي حاصل از دستگاه اتوانالايزر شاخص پلاسماي اتروژنيك محاسبه گرديد. يافته ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر برخي ويژگي هاي دموگرافيك مانند سن و جنس همسان شدند. ميزان سرمي 8-OHdG و MDA و AIP به طور معني داري (P 0/05) در بيماران ديابتي نوع دو نسبت به نمونه هاي كنترل سالم بيشتر بود. همچنين رابطه مثبت و معني داري بين MDA و AIP وجود داشت (P 0.05, r=0.31)؛ در حالي كه هيچ رابطه معني داري بين 8-OHdG و MDA ديده نشد (P=0.91, r=0.02). نتيجه گيري: ميزان بالاي پراكسيداسيون ليپيدها و اكسيداسيون DNA در بيماران ديابتي نوع II مي تواند گوياي ميزان بالاي استرس اكسيداتيو اين افراد و ايجاد عوارض قلبي و عروقي باشد.