واكاوي معيارهاي مطلوبيت در فضاهاي جمعي اصفهان صفوي، نمونۀ موردي: فضاهاي جمعي بافت تاريخي اصفهان

فضاهاي جمعي امروزه به مفري از زيست ماشيني، سرعت بالا و جهان مملو از كار و فعاليت شهرهاي جهان بدل شده است. ظرفيت بالاي اين فضاها براي جذب شهروندان و گردشگران، افزايش سطح مشاركت و سرزندگي شهرها در كنار تأثير بر بافت شهري پيراموني در بسياري از نمونه‌هاي موفق جهاني ثابت شده است، تا جايي كه بسياري از متخصصان، حرفه‌مندان و مديران شهري در سال‌هاي اخير به لزوم ساخت، بازآفريني و تجهيز شهرهاي ايران به اين دسته از فضاها تأكيد داشته‌اند. پژوهش حاضر در تلاش بوده است تا با ارزيابي فضاهاي جمعي موجود در بافت تاريخي اصفهان، به‌عنوان يكي از شهرهاي تاريخي و كهن ايران در زمان رونق يكي از حكومت‌هايي كه در شهرسازي اهتمام مي‌ورزد، نقاط ضعف و قدرت اين گونه فضاها را بررسي نمايد.در اين پژوهش درگام نخست به تعريف فضاي شهري، فضاي عمومي، فضاي جمعي، حضور اين فضا در بافت تاريخي و تشريح فضاهاي جمعي بافت اصفهان صفوي پرداخته شده است. پس از آن ابتدا با جمع‌بندي نظرات متخصصان در تعريف فضاي جمعي، فضاهاي‌جمعي شاخص اصفهان مورد ارزيابي قرار گرفته و در گام بعد از نخبگان اين حوزه در تبيين مؤلفه‌هاي ارزيابي و برگزاري آزمون نظرسنجي كمك گرفته شد و ميزان تفوق اين فضاها مورد ارزيابي قرارگرفت تا درنهايت مدل دقيق‌تري از معيارهاي مطلوبيت فضاي جمعي بافت تاريخي پيشنهاد شود.