باغ ايراني به‌مثابۀ رسانه‌اي تعاملي

فرهنگ و ارتباطات در روابط، هم‌زيست و در عمل تفكيك‌ناپذيرند. هر رفتار و عمل فرهنگي، رويدادي ارتباطي است و هر كنش ارتباطي، رويدادي فرهنگي محسوب مي‌شود. رسانه دروازه‌اي است كه از طريق آن فرهنگ به افراد منتقل مي‌شود، زيرا محتواي رسانه يك عنصر فرهنگي به شمار مي‌آيد. امروزه دستيابي به درك كامل و همه‌جانبه از ارتباط رسانه و فرهنگ، بدون انجام پژوهش‌هاي چندفرهنگي و مطالعات بين‌رشته‌اي امكان‌پذير نيست. رسانه‌ها جايگاه و فضاي بسترسازي فرهنگي، تأمل و ژرف‌انديشي دربارۀ اهميت معنا و انديشه‌ورزي با توجه به متن فرهنگي و ساحت اجتماعي قلمداد مي‌شوند كه به تقويت و بازسازي الگويي منسجم از معنا و تأسيس كانون ارزشي مبادرت مي‌ورزند. باغ، اين طبيعت اهلي‌شده، به‌مثابۀ منظر فرهنگي، حاصل يك تعامل پيچيدۀ تاريخي است كه در بستر زمان شكل گرفته و همزمان از ارزش‌هاي زيبايي‌شناختي، متعالي و سودمندي برخوردار است و به واسطۀ ارزش‌هاي چندگانه‌اش كليۀ حواس پنج‌گانه را درگير مي‌كند. در انتهاي يك سر اين تعامل، همواره «انسان» به‌عنوان موجودي اجتماعي كه قادر به ساخت يك فرهنگ است قرار داشته و در سر ديگر اين تعامل، هر آن چيزي است كه انسان در دوران گوناگون با آن برخورد داشته است. در برخورد اول و اساسي او «طبيعت» قرار دارد. در برخوردهاي بعدي، انسان با محيط پيرامونش ارتباط برقرار كرده و دستاورد اين ارتباط يك فرهنگ ايجاد كرده است. لذا باغ ايراني اين پديدۀ تاريخي، به‌مثابۀ رسانه‌اي است كه علاوه بر آنچه در سنت و كالبد به آن اشاره شده داراي مضاميني است كه با دنياي رسانۀ جديد  در ارتباط است و الگوهايي كه در رسانه جهت انتقال مفاهيم وجود دارد، به شكلي خاص در وجود خود نهاده است.