تحليل جامعه‌شناختي بازنمودهاي جراحي زيبايي به‌مثابه رسانۀ هويت فرهنگي در مردان جوان تهراني

اين پژوهش با استفاده از رويكرد نظريه زمينه‌اي، جراحي زيبايي در مردان جوان تهراني را مطالعه كيفي كرده است. با استفاده از فن مصاحبه نيمه‌ساختار يافته، با ده مرد جوان تهراني كه جراحي زيبايي كرده بودند، از طريق نمونه‌گيري هدفمند و با بيشترين تنوع ممكن مصاحبۀ عميق شد. از مصاحبۀ هشت اشباع مفهومي حاصل شد، ولي براي اطمينان بيشتر تا نفر دهم مصاحبه ها اطمينان يافت. داده‌ها با استفاده از مدل پارادايمي اشتروس و كوربين، مقوله‌بندي و سپس مدل پارادايمي آن ترسيم شد. نتايج پژوهش نشان داد الگوپذيري، حساسيت به زيبايي و تناسب‌اندام، حقارت عضوي و دلزدگي از روزمرگي، ازجمله موارد اقدام مردان جوان به جراحي زيبايي است. فشار اطرافيان، زيبايي مردانه كليشه‌اي و مشوّق‌هاي پزشكي از عوامل مداخله‌گر اين تصميم است كه راهبردهايي چون واپس‌زني پيري، تحقيقات قبل از عمل جراحي، ريسك‌پذيري و آزادي‌خواهي در سليقه‌ها را در پي دارد. برخي از پيامدهاي اين راهبردها، نمايشي بودن بدن، موش آزمايشگاهي، تقليد وارونه و ماندگاري عوارض بعد از عمل است.