تأثير آنزيم پكتيناز، بر فراسنجه هاي بيوشيميايي، ويژگي هاي لاشه وهزينه توليد جوجه هاي گوشتي نژاد هيبريد راس

تعداد 99 قطعه جوجه گوشتي از سويه راس 308 در طرحي كاملاً تصادفي در سن 21 روزگي به 3 تيمار و هر تيمار به 3 تكرار و هر تكرار شامل 11 قطعه جوجه، تقسيم شدند. آب و سه جيره ي غذايي مختلف با سطح انرژي و پروتئين يكسان به صورت آزاد تا سن 42 روزگي در اختيار جوجه ها قرار گرفت. خوراك مصرفي، افزايش وزن، ضريب تبديل غذايي و تلفات در پايان هر هفته محاسبه گرديد. در پايان آزمايش از جوجه ها خون گيري به عمل آمد و تفكيك و تعيين وزن قسمت هاي مختلف لاشه انجام شد.گروه تجربي 1( جيره برپايه ذرت، جو «سطح جو 22 درصد» و كنجاله سويا،2600 واحد بر گرم بتازايلاناز، 1800 واحد بر گرم بتاگلوكاناز و 500 واحد بر گرم سلولاز) بيشترين هزينه توليد را داشت. گروه هاي تجربي از نظر ميانگين وزن پيش معده (0.002 =P)، چربي ناحيه شكمي (0.031=P)، كبد، سنگدان و روده ها نسبت به وزن زنده و نيز ميانگين درصد لاشه، قطعات سينه و ران ها (0.001 P) با يكديگراختلاف آماري معني-دار داشتند، بيشترين درصد لاشه در گروه تجربي 2 (دريافت كننده ذرت، جو،2200 واحد بر گرم بتازايلاناز،200 واحد بر گرم بتا گلوكاناز، 100 واحد بر گرم سلولاز و 100 واحد بر گرم پكتيناز) ديده شد. پروتئين تام و اسيد اوريك در گروه هاي مختلف تفاوت آماري معني داري نشان نداد (0.05 P)؛ اما گروه تجربي 1 نسبت به گروه هاي ديگر كاهش معني دار در ميزان گلوكز و آلبومين سرم نشان داد (0.05 P). يافته هاي اين پژوهش نشان داد جوجه هايي كه ميزان كمتري آنزيم هاي بتازايلاناز، بتاگلوكاناز و سلولاز دريافت كردند، اما پكتيناز نيز به جيره آن ها افزوده شد، عمل كرد بهتر و هزينه توليد كمتري داشتند كه بيان گر كاهش اثر عوامل ضد تغذيه اي در دريافت-كننده هاي اين گروه آنزيمي است.