فراواني ضايعات واكنشي غدد بزاقي در نمونه‌هاي ثبت شده در بيمارستان‌هاي آيت‌الله كاشاني و الزهرا و دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان در يك دوره‌ي ده ساله (1386-1395)

مقدمه: ضايعات واكنشي غدد بزاقي، ضايعاتي اكتسابي، غيرعفوني و غيرنئوپلاستيك مي‌باشند. اغلب تروماي مستقيم و انسداد جريان بزاق را به عنوان علل بروز اين ضايعات بيان مي‌كنند. هدف اين پژوهش، تعيين فراواني اين ضايعات در نمونه‌هاي ثبت شده در بيمارستان‌هاي آيت‌الله كاشاني و الزهرا و دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان در دوره‌ي ده ساله (1386-1395) بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي از نوع مقطعي، اطلاعات ثبت شده مربوط به ضايعات واكنشي (موكوسل، رانولا، آدنوماتوييد هايپرپلازي، سيالومتاپلازي نكروزان، آدنوزيس پلي سيستيك اسكلروزان، سيال آدنيت انسدادي، كيست احتباسي موكوسي، كيليت گلاندولاريس) به تعداد 435 مورد در مراكز درماني اصفهان از سال 1386 تا 1395 بررسي شد. آناليز آماري داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 و آزمون‌هاي آماري ANOVA و كاي‌اسكوئر انجام گرديد (0.05 p value). يافته‌ها: در كل 435 نمونه، ضايعه‌ي واكنشي غدد بزاقي ديده شد كه اين ضايعات، 4.74 درصد از كل بيوپسي‌هاي دهان، 28.5 درصد از كل ضايعات واكنشي دهان و 29.45 درصد از كل ضايعات بزاقي را به خود اختصاص دادند. موكوسل (60.7 درصد)، بيشترين فراواني را در بين ضايعات واكنشي بزاقي داشت. مبتلايان به موكوسل و رانولا به طور معني‌داري نسبت به مبتلايان به ديگر ضايعات واكنشي غدد بزاقي در سنين پايين‌تري قرار داشتند (0.001 p value). بيشترين فراواني ضايعات واكنشي بزاقي در لب پايين (56.6 درصد) مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: با توجه به فراواني ضايعات واكنشي غدد بزاقي در بين كليه‌ي بيوپسي‌هاي دهاني و بزاقي، شناخت خصوصيات اپيدميولوژيك اين ضايعات موجب افتراق بهتر آن‌ها از ساير ضايعات دهاني و بزاقي مانند تومورهاي غدد بزاقي و نيز درمان مناسب‌تر مي‌گردد.