بررسي آزمايشگاهي جذب آب، انحلال، انبساط و سختي ناشي از جذب آب در سمان‌هاي رزيني و گلاس آينومري

مقدمه: موفقيت طولاني‌مدت ترميم‌هاي غيرمستقيم، به رفتارهاي كلينيكي سمان‌هاي لوتينگ بستگي دارد. در محيط دهان، افت خصوصيات مكانيكي، با گذشت زمان، اثرات منفي بر روي كارآيي كلينيكي سمان‌ها و بقاي ترميم مي‌گذارد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي و مقايسه‌ي ميزان جذب آب، انحلال، انبساط و تغييرات هاردنس پس از جذب آب يك سمان رزيني خودچسبنده با سمان‌هاي رزيني مرسوم و گلاس آينومري بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي- آزمايشگاهي، 15 ديسك ( mm2×6) از هر ماده يك سمان رزيني خودچسبنده (Bifix SE) و يك سمان رزيني مرسوم (Bifix QM) يك سمان گلاس آينومري (Meron)، يك سمان گلاس آينومري اصلاح شده با رزين (Meron plus) با استفاده از قالب سيليكوني ساخته شد. نمونه‌ها در يك محفظه‌ي سيل شده بر روي محلول سولفات سديم اشباع، قرار گرفتند و جذب آب در مدت 3 هفته ارزيابي شد. به دنبال آن، ميزان انحلال با استفاده از فرمول (m1-m3/v) محاسبه شد و ميزان انبساط مواد از فرمول (He = v1-v2) به دست آمد كه v1 و v2 با روش پيكنومتري محاسبه شدند و سپس از تست ويكرز براي محاسبه‌ي سختي نمونه‌ها قبل و بعد از جذب آب استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 و آزمون‌هاي آماري ANOVA و توكي تجزيه و تحليل شدند (0.05 = α). يافته‌ها: جذب آب بين چهار ماده و در زمان‌هاي مختلف، تفاوت معني‌دار داشت (0.001 p value). در بررسي انحلال و انبساط ناشي از جذب آب، بين 4 گروه، تفاوت معني‌دار بود (0.001 p value ) و تغييرات هاردنس بين چهار ماده، نشان داد كه بين گروه‌ها تفاوت معني‌دار نيست (0.099 = p value). نتيجه‌گيري: هر دو گروه سمان گلاس آينومري در مقايسه با سمان‌هاي رزيني، به جذب آب و انحلال مستعدتر بودند و سمان رزيني سلف ادهزيو Bifix SE، انحلال نداشت، ولي بيشترين ميزان انبساط را داشت. از بين اين چهار سمان، Bifix QM بهترين رفتار را از نظر كم‌ترين ميزان جذب آب و انحلال و انبساط ناشي از جذب آب نشان داد. سختي بعد از جذب آب مواد در مقايسه با قبل جذب آب، از نظر آماري تفاوت قابل ملاحظه‌اي نداشت.