بررسي ارتباط استئوپني و استئوپروز با خشكي دهان و تعداد دندان باقي‌مانده در زنان يائسه‌ي مراجعه‌كننده به مركز پوكي استخوان در شهر اصفهان

مقدمه: خشكي دهان، وضعيتي است كه بزاق در آن به ميزان كافي ترشح نمي‌شود و شيوع آن بين 25-40 درصد متغير است. پوكي استخوان، يك بيماري شايع و در عين حال خاموش است، كه تشخيص به موقع آن، حائز اهميت مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه‌ي پوكي استخوان با خشكي دهان و تعداد دندان باقي‌مانده در زنان يائسه در شهر اصفهان صورت گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي، بر روي 129 زن يائسه با سن بيش از 50 سال مراجعه‌كننده به مركز پوكي استخوان در سال 1397 در شهر اصفهان انجام شد. اين افراد در سه گروه، بر اساس وضعيت دانسيته‌ي استخوان فمور كه گروه اول شامل 38 نفر سالم، گروه دوم شامل 56 نفر با استئوپني و گروه سوم شامل 35 نفر با استئوپروز، جاي گرفتند. خشكي دهان، توسط پرسش‌نامه‌ي استاندارد تعيين گرديد و تعداد دندان با معاينه‌ي كلينيكي به دست آمد. داده‌هاي جمع‌آوري شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 24 توسط آناليزهاي تي، من‌ويتني، پيرسون و ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. عنوان سطح معني‌داري 0.05 p value در نظر گرفته شد. يافته‌ها: بر طبق نتايج، بين پوكي استخوان و خشكي دهان ارتباط آماري معني‌داري وجود ندارد (0.372 = p value) اما بين پوكي استخوان با تعداد دندان باقي‌مانده و بين خشكي دهان با تعداد دندان باقي‌مانده رابطه مشاهده گرديد (0.01 p value). نتيجه‌گيري: در زنان يائسه با سن بيش از 50 سال مبتلا به استئوپروز، رابطه‌اي با خشكي دهان مشاهده نشد، ولي استئوپروز با تعداد دندان كشيده شده، ارتباط معني‌داري به دست آمد.