پيش بيني سازگاري تحصيلي بر اساس خودپنداره تحصيلي با ميانجيگري انسجام خانواده

Predicting Academic Adjustment Based on Academic self-concept with mediating role of Family Cohesion in female high school Students in Tehran

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجيگري انسجام خانواده در رابطه بين خودپنداره تحصيلي با سازگاري تحصيلي انجام گرفته است. روش پژوهش مورد استفاده توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در ســال تحصيلي 95-94 بوده است كه از اين جامعه نمونه‌اي به حجم 600 نفر، به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شد. و از آن‌ها خواسته شد پرسشنامه خودپنداره تحصيلي و پرسشنامه سازگاري تحصيلي و پرسشنامه انسجام خانواده را تكميل كنند. تحليل داده‌ها با محاسبه ضرايب همبستگي و تحليل مسير، با نرم افزار AMOS-18 انجام گرفت. جهت آزمون روابط غير مستقيم نيز از آزمون بوتاستراپ استفاده شد. بر اساس نتايج پژوهش، روابط مستقيم و غيرمستقيم در مدل پيشنهادي معنادار بودند و روابط بين متغيرهاي مذكور، از برازش قابل قبول برخوردار بود. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه انسجام خانواده بين خودپنداره تحصيلي با سازگاري تحصيلي داراي نقش ميانجي مي‌باشد.

This study aimed to investigate the role of family cohesion mediator in the relationship between academic self-concept in predicting the academic adjustment. The research method was descriptive-correlational. statistical population included all female high school studentsin Tehran in years 2015-2016.From this community sample of 600 people, were selected by multistage cluster sampling and they were asked to complete Academic self-concept questionnaire and Academic adjustment questionnaire, Family cohesion questionnaire. Data analysis of correlation coefficients Path Analysis, AMOS-18, was done. Bootstrap test was used to test the indirect relationships. According to the results, the proposed model of the relationship between these variables had acceptable fitting. Based on findings of this study, we can conclude that family cohesion has a mediating role between academic self-concept with academic adjustment.