كليدواژه :
نوبنيادگرايي اسلامي , خشونت كلامي , هويت و غيريت , خاورميانه , داعش و بوكوحرام
چكيده فارسي :
پديده (نو) بنيادگرايي اسلامي و خشونت و تروريسم منتج شده از آن يكي از مسائل غامض در صحنه جهاني حوزه روابط بين الملل است. اين موضوع در خاورميانه و آفريقا ملموس تر است. اين دغدغه به ويژه پس از موج متاخر اين جريان در چارچوب القاعده تشديد شده و با ظهور داعش و بوكوحرام پررنگ تر گشته است. پژوهش حاضر مي كوشد تا كيفيت و چگونگي اعمال مساله خشونت كلامي در بستر جريان نوبنيادگرايي اسلامي را به پرسش بگيرد. هدف از اين پژوهش يافتن مباني هويت سازانه، دگرسازانه و خصومت سازانه و نيز خشونت كلامي در گفتمان نوبنيادگرايي است. اين موضوع از رهگذر مطالعه موردي بر روي دو گروه داعش و بوكوحرام به انجام خواهد رسيد. بر اساس فرضيه موجود در قالب موج نوظهور نوبنيادگرايي اسلامي مساله هويت و ديگري در چارچوب رويكردي افراط گرايانه، حداكثري، كنش گرايانه، خصومت سازانه، سلبي و. . . مطرح شده و در اين راستا از ابزارهاي خشونت كلامي در سطوح زباني و گفتماني مانند دگرسازي، زنجيره هم ارزي، منطق تفاوت، برجسته سازي، حاشيه راني و. . . بهره گرفته مي شود. چارچوب نظري اين جستار تركيبي و چندوجهي و مبتني بر ادبيات و روش شناسي خشونت كلامي، تحليل گفتمان و نشانه شناسي مكتب اسكس، نظريه مربع ايدئولوژيك فن ديك و استراتژي هاي غيريت سازي و خشونت فن ليوون است.
چكيده لاتين :
The Islamic (neo)fundamentalism phenomenon and the resulted violence and terrorism of it are one of the most problematic issues in the global stage of the international relations. This subject is more tangible in the Middle East and Africa. This concern, especially after the recent wave of this current in the framework of the intensified Al-Qaeda and after the emergence of ISIS and Boko Haram was highlighted. This study is about to question the manner and quality of performing verbal violence on the base of the Islamic fundamentalism current. This study aims to find the identity-making, otherness-making and antagonistic bases and the foundations of the verbal (linguistic) violence in the neo-fundamentalist discourse. This subject is done through the case study on two groups that are ISIS and Boko Haram. According to the hypothesis, identity and other have been proposed in the form of a newly-emerged Islamic neo-fundamentalism and in the framework of an extremist, maximal, actionist, antagonistic, negative etc. approach; and, in this regard, some of the tools of verbal violence (in the linguistic and discursive levels) like other-making, chain of equivalence, logic of difference, foregrounding, backgrounding etc. have been used. The theoretical framework of this thesis is synthetic and multifaceted. It is based on a mixture of the literature and methodology of verbal violence, the Essex School discourse analysis and semiology, the ideological square of van Dijk, and van Leeuwen’ s other-making and violence strategies.
