رابطه آينده‌نگري با هوش سازماني، خلاقيت سازماني و تعالي سازماني در دانشگاه‌هاي آزاد اسلامي استان مازندران به منظور ارايه مدل

Futuristic relationship with organizational intelligence, organizational creativity and organizational excellence In the Islamic Azad Universities of Mazandaran Province in order to present the model

هدف پژوهش حاضر رابطه آينده­نگري با هوش سازماني، خلاقيت سازماني و تعالي سازماني در دانشگاه­هاي آزاد اسلامي استان مازندران به منظور ارايه مدل بود. روش اجراي آن توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش همه اعضاي هيأت علمي تمام­وقت و نيمه­وقت دانشگاه­هاي آزاد اسلامي مازندران در سال 1397 كه حدوداً 750 نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان تعداد 254 نفر تعيين گرديد. روش نمونه­گيري، تصادفي طبقه­اي انتخاب شد. روش گردآوري اطلاعات از نوع كتابخانه­اي و ميداني بود. داده­ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد آينده­نگري آسكول (2003)، هوش سازماني آلبرخت (2002)، خلاقيت سازماني گيلفورد (1967) و پرسشنامه تعالي سازماني پيترز و واترمن (1982) گردآوري و تنظيم گرديد. روايي پرسشنامه از طريق كارشناسان و اساتيد دانشگاهي متخصص تعيين و تأييد گرديد. پايايي با ضريب آلفاي كرونباخ براي هر چهار متغير بزرگ تر از 0/7 محاسبه گرديد. تجزيه و تحليل داده­ها با كمك نرم­افزارهاي SPSS22 و PLS Smart و از آمار توصيفي (جداول توزيع فراواني، ميانگين و واريانس) و از آمار استنباطي (مدل­سازي معادلات ساختاري و روش آنتروپي) استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه بين آينده­نگري با هوش سازماني، خلاقيت سازماني و تعالي سازماني رابطه مثبت و معناداري بود. بر اساس يافته­هاي پژوهش، آينده­نگري داراي چهار بعد مديريتي (13­مولفه)، ساختاري (11 مولفه)، پژوهشي (6 مولفه)، فرهنگي (3 مولفه) بود و برازش مدل پژوهش نيز تأييد گرديد.

The purpose of this study was to investigate prospective relationship with organizational intelligence, organizational creativity and organizational excellence in Islamic Azad universities in Mazandaran province in order to present the model. The method of its implementation has been descriptive correlational. The statistical population of the study was all full-time and part-time faculty members of Islamic Azad Universities of Mazandaran in 1397 who were about 750 people. The sample size was determined using Krejcie and Morgan table of 254 people. Sampling method was selected randomly. The method of data collection was library and field type. The data were collected based on three questionnaires of Ascoll's Future Assessment (2003), Albrecht Organizational Intelligence (2002), Guillard's Organizational Creativity (1967), and Peters & Waterman Enterprise Excellence Questionnaire (1982). Validity of the questionnaire was determined by expert experts and professors. Reliability was calculated with Cronbach's alpha coefficient for all four variables larger than 0.7. Data analysis was performed using SPSS-22 and SmartPLS softwares and descriptive statistics (frequency distribution tables, mean and variance) and inferential statistics (structural equation modeling and entropy method). The results of this study showed that there was a positive and significant relationship between future orientation with organizational intelligence, organizational creativity and organizational excellence. According to the research findings, the foresight had four dimensions of management (13 components), structural (11 components), research (6 components), cultural (3 components) and appropriateness of the research model.