آسيب شناسي فرهنگ سازماني در بخش دولتي ايران

Pathology of organizational culture in the public sector of Iran

فرهنگ سازماني يكي از عوامل تاثيرگذار بر كارآمدي نظام هاي اداري است. از اينرو وجود فرهنگ سازماني كه بستر طراحي برنامه ها و اجراي تحول در سازمان هاي اداري را فراهم كند، بر اثربخشي نظام اداري مي افزايد. هدف اين پژوهش شناسايي آسيب هاي فرهنگ سازماني در بخش دولتي ايران است. پژوهش حاضر تلاش دارد با مطالعه وضعيت فرهنگ سازماني در سازمان هاي بخش دولتي چالش هاي موجود را شناسايي كرده و راهكارهايي براي برون رفت از اين چالش ها ارائه كند. جامعه آماري پژوهش در بخش كيفي را تعدادي از خبرگان اجرايي و دانشگاهي و در بخش كمي كارشناسان و مديران چهار وزارتخانه تشكيل داده اند. روش تحقيق توصيفي بوده و به منظور گردآوري داده ها از مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته و پرسشنامه استفاده شده است. تحليل داده ها در بخش كيفي با تكنيك تحليل تم و در بخش كمي با تحليل عاملي تاييدي و آزمون تي زوجي انجام گرفته است. بر اساس يافته هاي تحقيق 29 آسيب در قالب پنج بعد شناسايي گرديد كه در هر پنج بعد بين وضع موجود و وضع مطلوب اختلاف معناداري وجود داشت.

Organizational culture is among the factors contributing to the efficiency of administrative systems. Therefore, an organizational culture which is deemed to create a competent administrative system, could be vital for all developing societies. This research aims at investigating organizational culture deficiencies in Iran’s public sector. By studying the present status of organizational culture in Iran’s public organizations, the study strives to identify the cultural challenges that Iranian bureaucracies face and present some solutions to overcome the potential shortcomings. A number of administrators and academics participated in the study’s semi-structured interviews and a survey was conducted among experts from four Iranian ministries .The analysis of interviews was done through thematic analysis technique and in the quantitative section of the study we used Confirmatory Factor Analysis (CFA) and paired sample t-test. Based on the findings of the research, we identified 29 shortcomings in five areas, all of which demonstrate a significant gap between the status quo and the desired status.