بررسي عوامل اجتماعي موثر بر سرقت در شهر گرگان

هدف اين مقاله شناخت عوامل اجتماعي مؤثر در ارتكاب سرقت در بين زندانيان مرد شهر گرگان و همچنين تعيين تأثير متغيرهاي مستقل مانند فقر، معاشرت با دوستان بزهكار، دينداري شخصي، مشاركت درفعاليت‌هاي روزمره، تعهد و ميزان نظارت والدين بر متغير وابسته يعني سرقت و ارايه راهكارها و پيشنهادهاي مناسب براي كاهش سرقت است. جامعه آماري در اين پژوهش 424نفر از زندانيان مرد متهم به سرقت در سال 1390 است، كه محل سكونت آنها شهر گرگان بوده است. روش نمونه‌گيري مورد استفاده در اين پژوهش، نمونه گيري اتفاقي ساده است و از ميان اين جامعه تعداد 210 نفر نمونه جهت مطالعه انتخاب شده‌اند. روش مطالعه پيمايشي و براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است.تجزيه و تحليل داده‌ها در سطح آمار توصيفي و در سطح آمار استنباطي، با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون كاي اسكوئر، رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير انجام گرفته است. براي تبيين تأثير متغيرهاي مستقل بر روي متغير وابسته سرقت، از بنيان‌هاي نظري: مرتن، ساترلند، دوركيم، گلاك و استارك، هيرشي و ني استفاده شده است. نتايج نشان داد، كه متغير مستقل فقر و ميزان رابطه با دوستان بزهكار داراي رابطه ي مثبت و معني داري با متغير وابسته ي ميزان سرقت است و متغيرهاي دينداري شخصي، تعهد و ميزان نظارت والدين داراي رابطه معكوس و معني داري با ميزان سرقت است و نتايج به دست آمده از رگرسيون و تحليل مسير نشان دهنده اين است كه از بين متغيرهاي مورد سنجش در اين پژوهش، فقر بيشترين تأثير را بر سرقت مي‌گذارد.