نقش اعتدال در انديشه و افكار سعدي

The Role of Moderation in the Thoughts and Opinions of Sa'adi

اعتدال از جمله كانوني ترين مفاهيم تاريخ انديشه و نظريه اجتماعي و سياسي بوده است كه هم در سنت فكري غرب و هم ايراني، سابقه اي ديرينه دارد. سعدي نيز متأثر از همين سنت به ارث برده ايراني، آن را در حكايات و روايات خويش وارد مي كند و با اصرارهاي مداوم بر ميانه روي و اندرز به پرهيز از ستمگري را در آثار خويش مطرح مي كند؛ بنابراين اعتدال و ميانه روي در انديشه سعدي داراي پايه اي اساسي است. اين نوشتار بر آن است تا اعتدال در انديشه و افكار سعدي را در گلستان و بوستان دريابد. از همين رو با محور قرار دادن مفهوم اعتدال به مثابه مفهومي كه توأمان هم به قلمرو اجتماع و هم به قلمرو سياست تعلق دارد، مي توان به دركي از نسبت ميان اين دو حوزه در انديشه سعدي دست يافت.

Moderation is one of the most focal concepts of the history of thought and social and political theory which has a long history in the intellectual tradition of both the West and Iran. Sa'di is also influenced by the Iranian inherited tradition introducing it in his anecdotes and narratives and introducing persistent persuasions for moderation and advocacy for avoiding oppression in his works. Therefore temperance and moderation in Saadi's thinking has a fundamental basis. This article seeks to find moderation in Ideas and thoughts of Saadi in Golestan and Boostan. Hence by focusing the concept of moderation as a concept that belongs both to the realm of society and to the realm of politics one can obtain an understanding of the relation between these two domains in Sa'di's thought.