تأثير مداخله‌ي معنوي گروهي مبتني بر قرآن و نيايش بر سلامت معنوي بيماران مبتلا به سرطان

مقدمه: بيماري سرطان فرد را دچار مشكلات وجودي، احساسي، رواني و معنوي مي‌كند. با توجه به نياز بيماران در بعد معنوي، تأثير استفاده از مضامين دعايي و قرآني بر سلامت معنوي در اين بيماران بررسي گرديد. روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌تجربي، گروه درماني معنوي، در سه دوره، در سال 1393 در مركز كنترل سرطان در اصفهان برگزار شد. دوره‌ها شامل 6 جلسه‌ و در 4 محور اصلي ارتباطي (با خدا، با خود، با ديگران و با طبيعت) و با رويكرد شناختي- رفتاري بود. پرسش‌نامه‌ي ۲۰ سؤالي سلامت معنوي Palutzian و Ellison، كه خرده مقياس‌هاي سلامت معنوي مذهبي و وجودي را اندازه‌گيري مي‌كند، توسط بيماران قبل و بعد از مداخله تكميل شد. داده‌ها با استفاده از روش‌ آماري آزمون Paired-t و تكنيك ليكرت براي امتيازدهي، در سطح معني‌داري 050/0 P مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. همچنين، نظرسنجي از 12 نفر از بيماران انجام شد. يافته‌ها: قبل از اجراي مداخله، ميانگين نمره‌ي سلامت معنوي افراد گروه، 59 بود كه پس از مداخله، به 77 تغيير يافت (01/0 = P). ميانگين تغييرات در سلامت معنوي مذهبي، 5/10 و در سلامت معنوي وجودي، 5 و تفاوت اين تغييرات بين هر دو مورد، معني‌دار بود (01/0 = P)؛ هر چند اين تغييرات در زمينه‌ي سلامت معنوي وجودي كمتر بود. نظرسنجي حاكي از تغيير نگاه به دعا و احساس آرامش بيشتر، توجه به قدرت خدا و نعمت‌هاي موجود و كاهش احساس گناه بود. نتيجه‌گيري: اثر بخشي مداخلات معنوي در بسياري از پژوهش‌ها نشان داده شده است. در اين پژوهش نيز با استفاده از مضامين دعا، سلامت معنوي بيماران بهبود يافت. با توجه به نتايج، بهتر است جلسات به سمت پاسخ‌گويي بيشتر به مشكلات وجودي بيماران پيش رود.