انواع روش‌هاي طب مكمل و جايگزين، در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: با توجه به شيوع مولتيپل اسكلروزيس (MS يا Multiple sclerosis) در شهر اصفهان، مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي فراواني نسبي استفاده از طب مكمل و جايگزين در بيماران مبتلا انجام گرفت. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي- مقطعي، 400 نفر از بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس مراجعه كننده به بيمارستان الزهراي (س) اصفهان كه شرايط ورود را داشتند، به روش نمونه‌گيري غيراحتمالي آسان انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ي محقق ساخته، از طريق مصاحبه جمع‌آوري و تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها:از بين 226 زن (56.5 درصد) و 174 مرد (43.5 درصد) با ميانگين سني 39.57 و ميانگين مدت بيماري 4.5 سال، 340 نفر (85 درصد) از اين بيماران از حداقل يكي از انواع طب مكمل و جايگزين در طول مدت بيماري استفاده كردند. انواع مورد استفاده از طب مكمل به ترتيب شامل مواد طبيعي (59.1 درصد)، درمان‌هاي معنوي (51.5 درصد)، روش فيزيكي و حركتي (39.4 درصد)، روش ذهن و بدن (38.5 درصد)، ساير روش‌ها (24.7 درصد)، روش‌هاي سنتي (10.6 درصد)، درمان‌هاي انرژيايي (4.4 درصد) و سيستم‌هاي كامل درماني (1.2 درصد) بود. بيشترين روش‌هاي مورد استفاده، مصرف ويتامين، ورزش و داروهاي گياهي بود. 32.5 درصد از بيماران سه روش و بيشتر را به كار بردند. رابطه‌ي معني‌داري بين كوتاهي طول مدت بيماري، سن و استفاده از طب مكمل و جايگزين مشاهده شد (0.050 P). زنان بيشتر از مردان از درمان‌هاي طب مكمل و جايگزين استفاده كردند. بين تحصيلات و استفاده از طب مكمل رابطه‌ي معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: اكثر بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس در كنار درمان دارويي، از درمان مكمل و جايگزين استفاده مي‌كنند. با توجه به اثرات مثبت برخي از اين درمان‌ها بر روي درد، خستگي و استرس بيماران و نيز عوارض و خطرات احتمالي ناشي از ساير روش‌ها، آموزش بيماران، پزشكان عمومي، متخصصان مغز و اعصاب و مراقبان درباره‌ي درمان‌هاي مكمل و جايگزين ضرورت دارد.