تأثير استروژن‌درماني بر اختلال عملكرد شناختي ناشي از تخريب هسته‌ي قاعده‌اي مگنوسلولاريس: مدل حيواني بيماري آلزايمر

مقدمه: عملكردهاي شناختي با افزايش سن و به مرور زمان كاهش مي‌يابد كه شايد به خاطر نقص عملكرد كولينرژيك در قاعده‌ي مغز جلويي باشد. با توجه به اهميت فيزيولوژيك تأثير سريع استروژن، اين تحقيق با هدف ارزيابي اثر 17-β استراديول بر تخريب دو طرفه‌ي هسته‌ي قاعده‌اي مگنوسلولاريس مو‌ش‌هاي صحرايي نر بالغ مدل بيماري آلزايمر انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه، 40 سر موش‌ صحرايي نر بالغ نژاد ويستار (Wistar) به شش گروه هشت‌تايي تقسيم شدند. گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخريب Nucleus basalis of meynert (NBM) (تخريب دو طرفه‌ي هسته‌ي قاعده‌اي مگنوسلولاريس با القاي جريان الكتريكي 5/0 ميلي‌آمپر به مدت 3 ثانيه)، گروه شاهد تخريب (ورود الكترود به هسته‌ي NBM بدون القاي جريان الكتريكي)، گروه استروژن (تخريب NBM + 45 ميكروگرم بر كيلوگرم 17-β استراديول)، گروه روغن كنجد (تخريب NBM + 200 ميكروليتر روغن كنجد). در آزمون‌هاي اكتساب و يادآوري دستگاه ماز شعاعي هشت بازويي، الگوهاي ورود به بازوها در هر گروه براي محاسبه‌ي انتخاب‌هاي درست، خطاهاي حافظه‌ي كاركردي، خطاهاي حافظه‌ي مرجع و زمان سپري شده در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تخريب دو طرفه‌ي هسته‌ي NBM، كاهش حافظه‌ي فضايي در آزمون اكتساب را به شكل افزايش معني‌داري در خطاي حافظه‌ي كاركردي و مرجع (0/001 P) و همچنين كاهش اين عملكردها در آزمون يادآوري (0/001 P) را نسبت به گروه شاهد تخريب نشان داد. تزريق 17-β استراديول (45 ميكروگرم بركيلوگرم) بعد از تخريب NBM، پارامترهاي خطاهاي حافظه‌ي فضايي را در دو آزمون اكتساب و يادآوري نسبت به گروه شاهد تخريب بهبود بخشيد (0/050 P). نتيجه‌گيري: تخريب الكتريكي NBM مي‌تواند عملكرد حافظه‌ي فضايي را كاهش دهد. استروژن‌درماني بعد از آسيب مغزي اختلال شناختي را بهبود داد.