بررسي حجم متوسط پلاكت در بيماران مبتلا به ناشنوايي ناگهاني

مقدمه: ناشنوايي، به علت سرعت رخداد آن، با بروز واكنش‌هاي روحي رواني شديد بيمار، همراه مي‌باشد. در بيش از 90 درصد موارد، علت ناشنوايي ناگهاني ايديوپاتيك است، اما به تازگي، برخي مطالعات ارتباط معني‌داري بين برخي متغيرهاي زيستي و بروز ناشنوايي ناگهاني پيدا كرده‌اند كه افزايش حجم پلاكت، يكي از اين عوامل است، اما نتايج مطالعات كافي و مطابق هم نيستند. از اين رو، مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين ميانگين سطح پلاكت خون در بيماران مبتلا به ناشنوايي ناگهاني در قبل و بعد از درمان انجام شد. روش‌ها:طي يك مطالعه‌ي مورد شاهدي در سال 1392 در بيمارستان كاشاني اصفهان، 55 بيمار مبتلا به ناشنوايي ناگهاني و 55 فرد عادي انتخاب شدند و سطح پلاكت، Mean platelete volume (MPV)، Wight blood cell (WBC) و Red blood cell (RBC) آن‌ها، با 55 نفر از گروه شاهد كه فاقد بيماري بودند، مقايسه گرديد. يافته‌ها:بيماران مبتلا به ناشنوايي ‏ناگهاني از ميانگين سطح پلاكت بالاتري نسبت به گروه شاهد برخوردار بودند. همچنين، سطح MPV و هماتوكريت در گروه بيمار، به طور معني‌داري بالاتر بود، اما اختلاف معني‌داري بين سطح WBC و RBC در دو گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيري:بالا بودن پلاكت و MPV و هماتوكريت، از عوامل احتمالي مؤثر در بروز ناشنوايي ‏ناگهاني مي‌باشند و ضمن توصيه به بررسي سطح اين عوامل در بيماران مبتلا به ناشنوايي ‏ناگهاني و تلاش در جهت تعديل سطح آن‌ها، پيشنهاد مي‌گردد مطالعات گسترده‌تري در خصوص عوامل مؤثر در ايجاد اين بيماري انجام گيرد.