هپاتيت B در مبتلايان به بيماري مرحله‌ي پاياني كليه، تحت درمان با همودياليز

با وجود همه روش هاي پيش گيري، ويروس هپاتيت(B (HBC يا Hepatitis B virus)، كه مي تواند عامل ايجاد هپاتيت حاد و مزمن، سيروز و سرطان كبد باشد، همچنان در بسياري از مناطق به صورت اندميك باقي مانده است و بيش از 350 ميليون نفر در جهان ناقل مزمن اين ويروس هستند. بروز عفونت هپاتيت B در بيماران با نارسايي مزمن كليه در طول چند دهه گذشته، به دنبال اقداماتي نظير غربال گري خون از نظر (HBsAg) Hepatitis B surface antigen و (Anti-HBc) Anti-Hepatitis B core total antibodies، كاهش نياز به انتقال خون پس از پيدايش اريتروپويتين واكسيناسيون هپاتيت B و انجام اقدامات كنترل عفونت در واحدهاي همودياليز به طور قابل توجهي كاهش يافته است. به نظر مي رسد كه در اكثر بيماران مبتلا به بيماري مرحله پاياني كليه، آزمايش HBsAg براي تشخيص عفونت ويروس هپاتيت B كافي است. با اين وجود، با توجه به اين كه علايم بيوشيميايي اغلب نمي تواند به طور قابل اعتمادي وضعيت بافت شناسي كبد را نشان دهد، بيوپسي كبدي بهترين روش براي ارزيابي فعاليت هپاتيت B و درجه سيروز مي باشد. بيوپسي كبد، اغلب هنگامي توصيه مي شود كه درمان آنتي ويروس و قبل از آن، انجام پيوند كليه براي ارزيابي شدت بيماري كبدي ناشي از HBV مد نظر باشد. با توجه به عوارض جانبي اينترفرون آلفا در بيماران تحت دياليز، آنالوگ هاي نوكلئوزيدي، انتخاب هاي بهتري در درمان هپاتيت B اين بيماران مي باشند. در پايان، بايد اشاره شود كه انتكاوير خوراكي، اولين خط درمان توصيه شده براي هپاتيت B در اين بيماران مي باشد.