بررسي اثر داروي ترانگزاميك اسيد در انواع خونريزي‌هاي تروماتيك مغزي

مقدمه: خونريزي، مهم‌ترين عارضه‌ي ضربه‌ي مغزي مي‌باشد و در صورتي كه بتوان به نحوي جلوي افزايش حجم خونريزي را گرفت، نه تنها ميزان ناخوشي و مرگ و مير كاهش مي‌يابد، بلكه نياز به دخالت جراحي نيز كمتر مي‌شود. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تأثير داوري ترانگزاميك اسيد بر انواع خونريزي مغزي در تروماهاي مغزي بود. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 190 بيمار مبتلا به تروماي مغزي، به روش تصادفي در دو گروه 95 نفره توزيع شدند؛ گروه مورد، تحت تزريق ترانگزاميك اسيد و گروه شاهد، تحت تزريق دارونما (نرمال سالين، قرار گرفتند و بيماران در قبل از تجويز دارو و 24 ساعت بعد، تحت Computed tomography scan (CT scan) قرار گرفتند و يافته‌هاي قبل و بعد از درمان، از نظر وجود نوع خونريزي داخل جمجمه و حجم آن، ايجاد خونريزي جديد و ميزان افزايش حجم آن توسط پزشك راديولوژيست تعيين و داده‌هاي به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS بين دو گروه مقايسه شد. يافته‌ها: ميانگين حجم خونريزي اوليه در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب 4/9 ± 4/7 و 4/2 ± 0/5 سي‌سي بود و بر حسب آزمون t، اختلاف معني‌داري بين دو گروه وجود نداشت (0/640 = P). حجم خونريزي در 24 ساعت بعد از مداخله، در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب 5/80 ± 4/69 و 4/85 ± 5/12 سي‌سي بود و تفاوت معني‌داري بين دو گروه مشاهده نشد (0/590 = P). ميانگين تغييرات حجم خونريزي در دو گروه مورد و شاهد نيز به ترتيب 3/71 ± 0/10- و 2/48 ± 0/13- بود؛ اما اختلاف معني‌داري بين دو گروه مشاهده نشد (80/810 = P). بررسي حجم خونريزي بر حسب نوع و محل خونريزي، نشان داد كه در بيماران كانتوژن، حجم خونريزي به طور معني‌داري كاهش پيدا كرد. نتيجه‌گيري: تأثير تزريق ترانگزاميك اسيد در بيماران دچار تروماي مغزي، بيشتر به محل و نوع ضايعه بستگي دارد و اثرات آن در بيماران دچار كانتوژن مشهودتر مي‌باشد، اما براي مشخص شدن تأثير كلي دارو، انجام مطالعات بيشتر توصيه مي‌گردد.