اهميت بررسي ناپايداري‌هاي ژنومي در درمان‌هاي مبتني بر سلو‌ل‌هاي بنيادي

سلول‌هاي بنيادي، جزء اصلي درمان‌هاي مبتني بر سلول و پزشكي بازساختي، جهت جايگزيني بافت‌ها و اعضاي آسيب ديده و درمان بيماري‌هاي مختلف هستند. تكثير و تمايز سلول‌هاي بنيادي، جهت استفاده در پزشكي بازساختي، مستلزم كشت اين سلول‌ها به صورت In vitro است. هر چند تا كنون خطرزا بودن استفاده از اين سلول‌ها اثبات نشده است، اما علاوه بر احتمال وجود سلول‌هاي تمايز نيافته و تمايز خودبه‌خودي آن‌ها پس از پيوند و ايجاد تراتوما، ژنوم اين سلول‌ها در محيط‌هاي كشت، بي‌ثبات است و تغيير مي‌كند. ناپايداري ژنومي، مي‌تواند ايمني پيوند اين سلول‌ها يا بافت‌هاي حاصل از آن‌ها را با چالش روبه‌رو كند. ناپايداري ژنومي، از ويژگي‌هاي مشترك سلول‌هاي سرطاني و بنيادي است. از اين رو، اين نگراني وجود دارد كه ناپايداري ژنومي در سلول‌هاي بنيادي، تومورزا باشد. ناپايداري‌هاي ژنومي، در اندازه‌هاي مختلف از جهش نقطه‌اي تا آنيوپلوئيدي و موزاييسم را شامل مي‌شود. نوع سلول بنيادي، برخي شرايط محيط كشت و نحوه‌ي دست‌ورزي سلول‌ها، از جمله زمان طولاني كشت، در ايجاد و فراواني اين ناپايداري‌ها مؤثر است. از اين رو، توصيه مي‌شود ضمن بهينه نمودن زمان و شرايط كشت، قبل از استفاده‌هاي درماني، وجود احتمالي تغييرات ژنومي با روش‌هاي آشكارسازي مناسب، بررسي و پي‌گيري شود.