مقايسه‌ي دز دريافتي تكنولوژيست‌هاي پزشكي هسته‌اي مسؤول تزريق و تصويربرداري در اسكن قلب

مقدمه: بيشتر مواد پرتوزاي مصرفي در پزشكي هسته اي، گامازا هستند و گاما داراي برد به نسبت زيادي مي باشد. بنابراين، تكنولوژيست هاي پزشكي هسته اي، در معرض پرتوگيري خارجي مي باشند. هدف از انجام اين مطالعه، تخمين دز دريافتي تكنولوژيست هاي پزشكي هسته اي در زمان تزريق راديو داروي 99mTC-MIBI (Tc-99m 2 methoxy-isobutyl-isonitrile) و زمان تصويربرداري اسكن قلب بود. روش ها: اين مطالعه، بر روي تكنولوژيست پزشكي هسته اي در بيمارستان چمران انجام گرفت. اين بررسي به كمك دزيمتر جيبي ديجيتالي كه توسط سازمان انرژي اتمي كاليبره گرديده بود انجام شد. دزيمتر، در حالت دز بر حسب ميكروسيورت قرار داده شد. دزيمتري در هنگام تزريق راديوداروي 99mTC-MIBI به بيمار و هنگام تصويربرداري از بيمار انجام گرفت. داده ها پس از جمع آوري، با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و Excel آناليز گرديد. يافته ها: ميزان دز دريافتي تكنولوژيست ها در هنگام تزريق 99mTC-MIBI و تصويربرداري اسكن قلب به ترتيب 0.360±0.073 و 0.240±0.070 ميكروسيورت به ازاي هر اسكن قلب بود. نتيجه گيري: مقادير دز دريافتي، تطابق خوبي با ساير مطالعات داشت. دز دريافتي تكنولوژيست مسوول تزريق راديودارو، 30 درصد بيشتر از تكنولوژيست مسوول تصويربرداري از بيمار بود. بنابراين، نياز به چرخش شيفت هاي كاري تكنولوژيست ها ضروري مي باشد.