مقايسه‌ي‌ يافته‌هاي الكترودياگنوستيك اندام تحتاني قبل و بعد از عمل جراحي فتق ديسك كمري

مقدمه: بعد از عمل فتق ديسك كمري، بسياري از بيماران از دردهاي رنج مي برند كه تشخيص علت درد، به طور معمول مشكل است. مطالعه ي حاضر، با هدف تعيين ارزش يافته هاي الكترودياگنوستيك اندام تحتاني در تعيين علت درد بعد از عمل فتق ديسك كمري به انجام رسيد. روش ها: طي يك مطالعه ي كارآزمايي باليني در سال 1394، 30 بيمار مبتلا به هرني ديسك منفرد انتخاب شدند و در قبل و 4 هفته بعد از عمل جراحي ديسك كمر، تحت روش هاي الكترودياگنوستيك و الكتروميلوگرافي قرار گرفتند. در نهايت، يافته هاي قبل و بعد از عمل مقايسه شدند. يافته ها: در بعد از عمل، پارامتر تاخير در هر دو سمت چپ و راست، به طور معني دار كاهش يافت و پارامترهاي دامنه و سرعت در هر دو سمت راست و چپ افزايش معني داري داشت. چهار پارامتر موج تيز مثبت، دامنه، مدت و موج پلي فازيك بالقوه فعال در عضله ي آنتي تيبياليس و گلوتئوس ماكسيموس در بعد از عمل كاهش معني داري داشت، اما درصد كاهش ركروتمان معني دار نبود. هر پنج پارامتر پيش گفته، در عضلات گاستروكنيموس، واستوس مدياليس و اندام Progressive supranuclear palsy (PSP) كاهش معني داري داشت. نتيجه گيري: روش هاي الكترودياگنوستيك و الكتروميلوگرافي، مي تواند درگيري ريشه هاي عصبي را در قبل و بعد از عمل نشان دهد. از اين رو، در بيماراني كه در بعد از عمل ديسككتومي از وجود يا عود درد كمر شاكي هستند، جهت تعيين درگيري و فشار بر روي ريشه هاي اعصاب نخاعي، مي توان از اين روش بهره گرفت و منشا وجود درد را در اين بيماران تعيين نمود.